موسوی تبریزی، سید محسن
سيد محسن موسوى تبريزى (متولد 1329ش)، نماینده استان آذربایجان غربی در مجلس خبرگان رهبری (دوره اول و سوم)، از اعضای مجمع محققین و مدرسین حوزه علمیه قم
| نام | موسوی تبریزی، محسن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | سیّد عبدالجبّار موسوی کماری |
| متولد | 4 اسفند 1329ش |
| محل تولد | تبريز |
| رحلت | |
| اساتید | سيد ابوالقاسم خويى |
| برخی آثار | دومین یادنامه علامه طباطبائی
انوار الحقیقة و اطوار الطریق و اسرار الشریعة تفسیر المحیط الأعظم و البحر الخضم في تأویل کتاب الله العزیز المحکم |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04877AUTHORCODE |
ولادت
در 4 اسفند 1329ش در تبريز و در خانواده‌اى روحانى زاده شد. پدرش سيّد عبدالجبّار موسوى كمارى، از تحصيل كرده‌هاى حوزه علميّه تبريز در حدّ سطح و از دوستان و علاقه‌مندان آيت‌الله ميرزا فتّاح شهيدى بود.
تحصيلات
در سال ۱۳۴۱ش پس از دوران تحصیل ابتدایی، به حوزهٔ علمیهٔ تبریز وارد شد و در عین حال که دروس حوزه را می‌خواند، درس‌های دوران دبیرستان را نیز به صورت مطالعه ادامه داد. پس از تحصيل ادبيات فارسى و عربى، در سال 1343ش به حوزه علميه قم وارد شد و در آنجا تحصيلات حوزوى سطح متوسط، سطح عالى، خارج فقه، اصول و دروس فلسفه، عرفان وتفسير را ادامه داد و از همان سال‌هاى نخست تحصيل در حوزه، به تدريس نيز مى‌پرداخت.
اساتيد
از اساتيد او در فقه، اصول و رجال، مى‌توان به آيات عظام سيد ابوالقاسم خويى، محمد على اراكى، سيد شهاب‌الدين مرعشى نجفى، مرتضى حائرى، فانى اصفهانى، منتظرى، محمدتقى بهجت و جواد تبريزى اشاره كرد.
در تفسير، فلسفه و عرفان نيز از اساتيدى چون آيات عظام سيد مرتضى مستنبط، مرتضى مطهرى، حسن حسن‌زاده آملى، عبدالله جوادى آملى و على مشكينى بهره برد.
فعالیت‌های پيش از انقلاب
از دوران كودكى و نوجوانى با مسائل سياسى و مبارزات آشنا شد و در جريان نهضت اسلامى امام خمينى(ره) در سال‌هاى 1341 تا 1342ش، و تظاهرات، مبارزات و مجالس سخنرانى، با آن‌كه 12 سال بيش‌تر نداشت، شركت مى‌كرد. اين فعاليت‌ها تا پيروزى انقلاب ادامه يافت.
در اواخر سال 1356 پس از سخنرانى در شهرستان گنبد، ساواک به منزل او در قم هجوم برد و پس از دستگيرى، او را به شهرستان تربت جام تبعيد كرد. به واسطه فعالیت‌های مبارزاتى در محل تبعيد، بار ديگر او را دستگير و به شهرستان سقز در استان كردستان تبعيد مى‌كنند. فعالیت‌های او در آنجا و شكل‌دادن دو تظاهرات بزرگ منجر به دستگيرى و بازداشت او در زندان ساواک سقز و سنندج گشت. پس از آن او را به زندان كميته تهران منتقل كردند و بعد از بازجويى و حدود 2 ماه حبس انفرادى، به زندان قصر منتقل شد، كه در نهايت در 19 بهمن 1357 از زندان آزاد شد و در مدرسه علوى، همراه با شهيد مرتضى مطهرى، به نزد امام خمينى(ره) حضور يافته و گزارشى از زندان به ايشان ارائه كردند.
فعالیت‌های پس از انقلاب
برخى از فعّاليّت‌هاى او پس از انقلاب عبارتند از:
- تدريس مستمر در حوزه علميّه قم؛
- تحقيق و تأليف؛
- تبليغ، سخنرانى و شركت در بعضى سمينارها و كنگره‌هاى علمى براى ايراد سخنرانى يا ارسال مقاله؛
- مسئوليّت كميته‌هاى انقلاب تبريز در اوايل سال 1358ش؛
- مسئوليّت كميته‌هاى انقلاب و كلّيّه امور سياسى و اجتماعى قسمتى از شهرهاى استان خراسان؛
- مسئوليّت و حاكم شرع هيئت هفت نفره استان خراسان؛
- حاكم شرع دادگاه‌هاى انقلاب استان خوزستان و شهرهاى اروميّه، اردبيل، گنبد، خمين، ملاير و نهاوند؛
- نمايندگى مجلس شوراى اسلامى در دوره اوّل از شهرستان تبريز؛
- نمايندگى مجلس خبرگان رهبرى دوره اوّل از استان آذربايجان شرقى؛
- نمايندگى قائم مقام رهبرى و مسئوليّت كميته فرهنگى و معارف اسلامى دانشگاه شهيد بهشتى تهران از سال 1361-1365ش؛
- مسئوليّت امور اهل سنّت استان خراسان از ابتداى انقلاب اسلامى تا زمان رحلت امام(ره)؛
- حضور حدود دو سال به طور متفرّقه در جبهه‌هاى دفاع مقدّس.