ابن سودکین، اسماعیل
ابن سودکین نوری (579-646ق)، از یاران و شاگردان ابن عربی بوده است که برخی آثار استاد خود را شرح کرده است.
| ابن سودکین، اسماعیل بن سودکین | |
|---|---|
 | |
ولادت و وفات
ابوطاهر شمس‌الدین اسماعیل بن عبدالله بن سودکین نوری، در سال 579ق، در مصر متولد و در سال 646ق، در حلب وفات یافت.
شاگرد ابن عربی
ابن سودکین از یاران خاص و مقربین ابن عربی و از کسانی که طریقه او در تصوف را پیروی کرده، شمرده می‌شود. شیخ اکبر در «فتوحات مکیه» او را به لفظ «عارف» توصیف کرده و متذکر شده که از او استفاده کرده مثل آنچه را خودش از اساتیدش بهره برده است.
ابن عربی در پاسخ به درخواست وی، کتاب «الذخائر و الأعلاق في شرح ترجمان الأشواق» و همچنین رساله‌ای را که در آن از «أعلی المراتب و الأحوال التي تنتهي إليها همم الرجال» پاسخ گفته است، تألیف نمود.
آثار
بیشتر آثار ابن سودکین در موضوع تصوف است؛ بعضی آثارش شروح بر رسائل استادش «ابن عربی» است. از مهم‌ترین تألیفات ابن سودکین عبارت است از:
- شرح الفص الإدريسي؛
- النجاة من حجب الاشتباه؛
- كتاب المسائل؛
- لواقح الأنوار و لوامع الأسرار؛
- كتاب نقش الفصوص (ازآنجاکه نه در کتب مشهور ابن عربی و نه در فهرست او و نه در اجازه‌ای که به ملک غازی بن ابی‌بکر بن ایوب و اولادش داده، ذکری از این کتاب نشده است، لذا به شاگردش ابن سودکین نسبت داده شده است. در این کتاب مضمون «فصوص الحكم» تلخیص شده است)؛
- رسالة في علم التصوف[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: عدلونی ادریسی، محمد، ص17-19
منابع مقاله
عدلونی ادریسی، محمد، مقدمه کتاب «شرح التجليات الإلهية»، محی‌الدین بن عربی، تلخیص ابن سودکین نوری، با تقدیم، تحقیق و تعلیق محمد العدلوني الإدريسي، مؤسسة دارالثقافة، الطبعة الأولی، 1430ق.