ابن کرامه، محمد بن عثمان
محمد بن عثمان بن کرامه (متوفای 256ق)، مشهور به «ابن کرامه» و «ابوجعفر وراق» و «وراقِ عبیدالله بن موسى»، حافظ و محدّث قرن سوم هجری قمری، است که شاگردان بسیاری در زمینه علوم حدیث تربیت کرد.
| ابن کرامه، محمد بن عثمان | |
|---|---|
 | |
| نام پدر | عثمان |
| رحلت | 20 رجب سال 256ق |
| مدفن | بغداد |
| پیشه | حافظ و محدّث |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | |
| برخی آثار | من حديث أبي‌عبيدة مجاعة بن الزبير العتكي |
نسب و ولادت
- ابوجعفر محمد بن عثمان بن کرامه عجلی کوفی بغدادی، تاریخ ولادتش معلوم نیست. کنیه‌اش «ابوعبدالله» نیز گفته شده است.
اساتید و شاگردان
- ابن کرامه از عبدالله بن نمیر، ابواسامه، محمد بن بشر عبدی، حسین بن علی جعفی، یعلى بن عبید و برادرش محمد بن عبید و جمعی دیگر حدیث شنیده است. گفته شده است که او از غندر، روایت نقل کرده است، ولی این گفتار، صحیح نیست.
- ابن کرامه از بسیاری از حافظان و محدثان، حدیث نقل کرده است: ابوالهیثم خالد بن مخلد قطوانی کوفی، ابوهشام عبدالله بن نمیر همدانی کوفی، ابواسامه حماد بن اسامه قرشی کوفی، ابومحمد عبیدالله بن موسى بن بادام عبسی کوفی و دیگران.
- همچنین دانشوران و محدثان بسیاری نیز از ابن کرامه روایت نقل کرده‌اند: ابوداود سجستانی، ابوعیسى ترمذی، ابوالعباس سراج، ابوبکر بزار، ابومحمد عبدالله بن علی بن جارود نیشابوری، ابومحمد یحیى بن محمد بن صاعد هاشمی بغدادی، ابوعبدالله محمد بن مخلد بن حفص عطار دوری، ابوعبدالله حسین بن اسماعیل محاملی، بخاری، ابوداود، ترمذی، ابن ماجه، ابن ابی‌الدنیا، ابن ابی‌داود، یحیى بن صاعد، محمد بن مخلد، سراج و دیگران.
صفات
- ابوحاتم و دیگران او را «صدوق» دانسته‌اند.
نمونه روایت
- از ابن کرامه نقل شده است که در زمان عبدالله، زلزله‌ای در فسا آمد، پس او گفت: «إنا كنا نرى الآيات مع رسول‌الله(ص) بركات و أنتم تعدونها تخویفا؟!»[۱]؛ یعنی: ما نشانه‌هایی را که با فرستاده خدا(ص) می‌آمد، «برکت» می‌دانستیم، ولی شما آن را «مایه ترس» می‌شمارید؟!
وفات
- مسلمة بن قاسم گفته است که ابن کرامه در 20 رجب سال 256ق، در بغداد وفات کرد[۲]. تاریخ وفاتش، 254ق، یا 265ق و اندکی قبل یا بعدش نیز گفته شده است.
آثار
پانویس
منابع مقاله
- الذهبي، شمس‌الدين محمد بن أحمد، «سير أعلام النبلاء»، دارالحديث، القاهرة، 1427ق.
- مغلطای، علاءالدین، «إكمال تهذيب الكمال في أسماء الرجال»، تحقیق ابوعبدالرحمن عادل بن محمد و ابومحمد اسامة بن ابراهیم، الفاروق الحديثة للطباعة و النشر، 1422ق.