إرشاد المستبصر في الإستخارات

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

إرشاد المستبصر في الاستخارات، از آثار محدث، متکلم، مفسر و فقیه شیعی عراقی قرن سیزدهم هجری قمری، سید عبدالله بن محمدرضا بن محمد شبر حسینى کاظمى، مشهور به سید عبدالله شُبَّر (1188-1242ق)، راه رهایی از حیرت و دودلی در هنگام تصمیم‌گیری و فعالیت در امور گوناگون زندگی و چگونگی و انواع «استخاره» (لغوی و اصطلاحی) را از دیدگاه روایات اسلامی بیان می‌کند.

إرشاد المستبصر في الإستخارات
إرشاد المستبصر في الإستخارات
پدیدآورانشبر، عبدالله (نويسنده) عبدالرضا، کریم (محقق)
سال نشر1428ق - 2007م
چاپ1
موضوعاستخا‌ره‌,استخا‌ره‌ - احا‌دیث‌,احا‌دیث‌ شیعه‌
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
BP ۲۷۲/۵/ش۲الف۴
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

درباره نسخه

  • ازآنجاکه پیش‌ازاین نسخه‌ای از کتاب حاضر با عنوان إرشاد المستبصر في الاستخارات معرفی شده است، در اینجا ویژگی‌های نسخه فعلی و برخی مطالب ناگفته بیان می‌شود:
  • نسخه پیشین را فقیه و کتاب‌شناس معاصر، رضا استادى (متولد 1316ش)، در 78 صفحه تصحیح کرده است و تاریخ نشر ندارد، ولی این نسخه با تحقیق پژوهشگر هم‌دوران، کریم عبدالرضا، در 125 صفحه در سال 1428ق، انتشار یافته است.

هدف و روش

  • سید عبدالله شبّر، با بیان این نکته که عقل و نقل تأیید می‌کند که استخاره و خیرطلبی از خدای تعالی و واگذاردن امر به وی و توکل بر او، یکی از برترین طاعات و بزرگ‌ترین تقرب‌ها است، افزوده است: کتاب مفیدی در این موضوع نیافتم جز رساله فتح الغيب نوشته سید بن طاووس، ولی این رساله نیز جامع همه اخبار نیست و برخی مطالب هم دارد که نیازی به آن نیست. اثر حاضر شامل همه مطالب آن رساله و همچنین سایر اخبار و روایات از امامان اطهار(ع) می‌شود و نظم مطلوبی دارد و توضیحات لازم در آن بیان شده است[۱].

ساختار و محتوا

  • این اثر، از 8 باب به‌ترتیب ذیل تشکیل شده است:
  1. استخاره به معنای دعای طلب خیر؛
  2. استخاره با دعا کردن؛
  3. از خدا خیر طلبیدن با مشورت کردن با خدای متعال؛
  4. استخاره کردن با قرآن و حکم فال نیک زدن به قرآن؛
  5. کیفیت استخاره با تسبیح؛
  6. استخاره با رقعه (کاغذ)؛
  7. چگونگی استخاره با رقعه؛
  8. استخاره با بنادق (کاغذهایی سربسته دارای نوشته).
  • نویسنده در کتاب حاضر به 124 روایت استناد کرده است[۲].

نمونه مباحث

  • نویسنده، 62 روایت را درباره «استخاره» به معنای «دعا کردن و از خدا خیر خواستن» می‌آورد ‌و چگونگی ‌انجام این دعا‌ را آموزش‌می‌دهد[۳].
  • سیره جاری این است که نایب گرفتن برای استخاره کردن، جایز است؛ زیرا برآوردن حاجات مؤمنان ثواب فراوانی دارد و یکی از حاجات آنان، از بین بردن تردید با استخاره است...[۴].

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه ‌نویسنده، ص19-20
  2. ر.ک: متن کتاب، ص112
  3. ر.ک: همان، ص22-57
  4. ر.ک: همان، ص113-114

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.

وابسته‌ها