فقیهی، علی‌نقی
على‌نقى فقیهى (متولد 1335ش)، دانشیار گروه علوم تربیتى دانشگاه قم، صاحب‌نظر در تعلیم و تربیت اسلامى و بنیان‌گذار مشاوره اسلامى در ایران، رئیس مؤسسه مطالعات اسلامی مشاوره و عضو انجمن تعلیم و تربیت حوزه علمیه قم
| نام | فقیهی، علی‌نقی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1335 ش |
| محل تولد | قم |
| رحلت | |
| اساتید | فاضل لنکرانى |
| برخی آثار | آرای دانشمندان مسلمان در تعلیم و تربیت و مبانی آن
جوان و آرامش روان: مشکلات، مشاوره و درمانگری با نگرش اسلامی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE10628AUTHORCODE |
ولادت
او در سال 1335ش در شهر قم متولد گردید.
تحصیلات
وى از پائیز 48، دروس علوم دینى و طلبگى را آغاز کرد: جامع المقدمات، سیوطى، حاشیه ملاعبدالله، مغنى، مختصرالمعانى، اصول‌الفقه و لمعتین را همراه با دروس تفسیر، اخلاق، عقاید و دستور زبان فارسى، در مدرسه آیت‌الله گلپایگانى خواند و در پائیز 52 تا خرداد 55 رسائل را نزد استاد سید ابوالفضل موسوى تبریزى و استاد بنى‌فضل و مکاسب و کفاتیین را نزد دو استاد معظم حوزه حاج آقاى ستوده و آقاى سید على محقق داماد و بدایة الحکمه و شرح منظومه را نزد حاج شیخ قدرت‌الله نجفى شهرضائى و حاج انصارى شیرازى تلمذ کرد.
در سال‌هاى فوق، با چند نفر مانند آقایان علیرضا اعرافى، سید حسن موسوى یزدى، محمدکاظم بهرامى، از هم بحث‌هاى خود، کار تحقیقى در تفسیر داشت که برایش بسیار مفید، جالب و موفقیت‌آمیز بوده است.
او از پائیز 55 به دروس خارج فقه، اصول و حکمت متعالیه مشغول شد و از دریاى علوم فقه و اصول آیات عظام آقایان: فاضل لنکرانى، وحید خراسانى، شیخ کاظم و شیخ جواد تبریزى بهره برد و اسفار الاربعة صدرالمتألهین، را تا سال 64 نزد آیت‌الله جوادى آملى فراگرفت و سپس عرفان را با خواندن «تمهید القواعد» ابن تُرکه در محضر پر فیض معظم له آغاز کرد و با شرح قیصرى بر «فصوص الحکم» ابن عربى، سال 68، آن را به اتمام رساند.
در سال 56 به دستور استاد آیت‌الله جوادى آملى و معرفى معظم‌له به مؤسسه در راه حق رفته و مکاسب، کفاتیین و منظومه را نزد استاد آیت‌الله مصباح یزدى امتحان داد و افتخار همراهى با دانش‌پژوهان آن مؤسسه را پیدا کرد.
در آن مؤسسه دروس روانشناسى، جامعه‌شناسى، اقتصاد، روش تحقیق، فلسفه، زبان و ادبیات عربى، فارسى و انگلیسى، معارف قرآن، فلسفه علم را تا سال 62 به پایان رسانده و سپس به تحقیق در معارف قرآن، انسان‌شناسى قرآن و فلسفه اسلامى پرداخت، تحقیق در فلسفه با مسئولیت و هدایت آیت‌الله مصباح یزدى تا سال 69 ادامه داشت.
در ضمن از اول تابستان 63 تا اوائل 68 هدایت گروه‌هاى تحقیقاتى مرکز بررسى و تحقیقات عقیدتى سیاسى سپاه پاسداران انقلاب اسلامى و نظارت علمى بر تدوین جزوات آموزشى در موضوعات: عقاید معارف قرآن، تاریخ اسلامى و اخلاق در آن مرکز و نیز نظارت علمى بر قسمت بررسى کتاب‌هاى منتشره در سطح کشور که به منظور تعیین مجاز یا غیر مجاز یا مفید بودن آن‌ها براى اعضاء سپاه و استفاده از آن‌ها در کتاب‌فروشى‌ها، کتابخانه‌هاى عمومى و تحقیقاتى سپاه انجام مى‌شد، به عهده وى بود.
علاوه بر آن یک دوره دروس عقاید و کلام براى دانشکده تربیت مربى سپاه در بیش از پانصد صفحه تایپى تدوین کرد که هم‌اکنون متن درسى آن دانشکده مى‌باشد. از سال 61 به بعد در دانشگاه تهران و علوم پزشکى تهران به تدریس دروس: تاریخ فلسفه، تعلیم و تربیت اسلامى، فلسفه تعلیم و تربیت، معارف اسلامى پرداخت و راهنمائى و مشاوره دانشجویان را هم‌زمان در دانشکده‌هاى مختلف برعهده داشته است و از سال 81 مؤسسه مطالعاتى مشاوره اسلامى را رسماً تأسیس کرد.
ایشان در سال 1376 در رشته فلسفه تعلیم و تربیت دکتری گرفتند.
فعالیت‌های علمى دیگر
- از سال 1375 تا کنون چهار همایش سراسرى و هفت نسشت علمى در موضوعات مشاوره اسلامى با همکارى مراکز علمى مانند انستیتو روان‌پزشکى تهران، پژوهشکده حوزه و دانشگاه، انجمن ایرانى روانشناسى برگزار کرده است.
- مجرى کارگاه آموزشى مشاوره در دانشگاه‌ها و مراکز علمى حوزوى، 15 بار
- تأسیس مؤسسه مطالعاتى مشاوره اسلامى، 1381.
آثار
- بهداشت و سلامت روان در آئینه علم و دین
- جوان و هویت (چکیده مقالات برگزیده چهارمین همایش مشاوره از دیدگاه اسلامى)
- جوان و آرامش روان (مجموعه مقالات سومین همایش مشاوره اسلامى)
- مشاوره در آئینه علم و دین
- آراى دانشمندان مسلمان در تعلیم و تربیت و مبانى آن
- جمع القرآن بین الدفتین فى عهد النبى(ص)
- شناخت راه و مقصد
- منبع‌شناسى در حوزه روانشناسى، بهداشت روان و مشاوره اسلامى
- گزارش علمى نشست‌هاى علمى همایش مشاوره از دیدگاه اسلامى
- چکیده مقالات دومین همایش مشاوره اسلامى
- تبیین هدف‌ها در اقتصاد آموزش و پرورش از دیدگاه اسلام
- اهداف تعلیم و تربیت از دیدگاه اسلام
- اصول و فنون مشاوره و راهنمایى
- مجموعه مقالات اولین همایش مشاوره اسلامى
- نگرشى نو بر تاریخ فلسفه