نوبخت، حبیب‌الله
حبیب‌الله نوبخت (1274-1356ش)، نویسنده، روزنامه‌نگار، مترجم، شاعر، نماینده مجلس شورای ملی و دارای آثار فراوان چون شاهنامه نوبخت و ترجمه أخلاق الملوك جاحظ.
| نوبخت، حبیب‌الله | |
|---|---|
 | |
ولادت
حبیب‌الله نوبخت در سال 1274ش شیراز زاده شد. تبارش به «نوبختگان» روزگار ساسانی و «ابوسهل نوبخت» فرزانه و اخترشناس بزرگ ایرانی می‌رسد. پدرش میرزا حسن شیرازی بود.
تحصیلات
در پانزده‌سالگی برای آموختن علوم عالیه قدیمه راهی بغداد، کربلا و نجف شد و از درس‌های شیخ داوود شیرازی، شیخ ابوالقاسم اصفهانی، محمدتقی ارجانی و علامه شیخ عبدالرحمان کویتی بهره برد.
فعالیت‌ها
نوشتارها و سرودهای نوبخت در رسانه‌های بغداد، بیروت، استانبول و قاهره با پیشواز پژوهشگران و نویسندگان روبه‌رو شد؛ چنان‌که روزنامه «العدل» چاپ استانبول، سروده‌های میهنی او را در یک آزمون و مسابقه بزرگ برنده خواند و بر جایگاه ادبی‌اش بیش از پیش افزود. وی پس از فراگیری روزنامه‌نگاری و دانش‌های نوین در نزد «جرجی زیدان» به ایران بازگشت. وی در دوره‌های ششم تا هشتم مجلس شورای ملی، نماینده مردم «بهبهان» و سپس تا پایان دوره سیزدهم نماینده مردم «فسا» بود. همچنین سرپرستی کتابخانه سلطنتی پس از جنگ جهانی از دیگر کارهایش بود.
بعد از شهریور 1320ش به جرم وطن‌پرستی، ماهها در زندان متفقین گذرانید.
وفات
نوبخت در 24 فروردین 1356ش، چشم از جهان فروبست.[۱]
آثار
- انتشار روزنامه‌های گل آتشی و یومیه سیاسی.
- انتشار مجله‌های دنیای ایران، فکر آزاد، بهارستان و قشون.
رساله و کتاب
- تاج (ترجمه أخلاق الملوك اثر جاحظ مورخ عرب)؛
- ماهسر (رساله‌ای درباره ریشه ایرانی واژه افسر)؛
- نیروی ایرانیان (ترجمه کتاب عصر المأمون)؛
- فازلیسم یا فلسفه الهی نوبخت (ده جلد)؛
- دیوان دین (تفسیر قرآن، با دریافت تقدیرنامه از سوی دانشگاه الازهر قاهره)؛
- شاهنامه نوبخت (یک‌صدهزار بیت در چهارده جلد در قطع بزرگ رحلی از پایان ساسانیان به بعد)؛
- عقاید و آراء (به زبان فارسی و عربی)؛
- گلستان سعدی (ترجمه نثر و شعر به زبان عربی)؛
- ماوراء مدرسه (علم الاجتماع)؛
- نوادنامه (در حکایت)؛
- میتورولوژی (کائنات جوی)؛
- دیروز و امروز (اندیشه و فلسفه جدید)؛
- منطق یا قانون فکر[۲].
پانویس
- ↑ ر.ک: درگذشت نوبخت - مجله وحید
- ↑ ر.ک: عطایی، امید، ص5-6
منابع مقاله
- عطایی، امید، سرآغاز کتاب «تاج [آیین کشورداری در ایران و اسلام]»، نوشته عمرو بن بحر جاحظ، تهران، آشیانه کتاب، چاپ یکم، 1386.
- بی‌نام، درگذشت نوبخت، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله وحید، نیمه اول اردیبهشت 1356 - شماره 207 (1 صفحه - از 9 تا 9)