غماری حسنی، احمد
احمد بن محمد بن صدیق غماری (1320-1380ق) از حفاظ اهل سنت و علمای اهل حدیث، و از مخالفان تفکرات وهابیت و ابن تیمیه و صاحب بیش از 200 تألیف؛ از جمله: «الهداية في تخريج أحاديث البداية».
| نام | غماری حسنی، احمد |
|---|---|
| نامهای دیگر | احمد بن محمد بن صدیق غماری
سيد احمد بن محمد بن الصديق الغماري الحسيني سيد احمد الغماري الحسني حسني، سيد احمد الغماري ابن الصديق احمد احمد ابن ابي عبدالله محمد بن الصديق الغمارى الحسنى احمد الصديق احمد بن الصديق احمد بن الصديق الحسني الغماري حسني، احمدبن محمد بن الصديق بن سيدي الحسني المغربي الشافعي، احمد بن محمد احمد بن محمد بن الصديق الحسني احمد بن محمد الغماري |
| نام پدر | محمد |
| متولد | جمعه 27 رمضان سال 1320ق/ 1902م |
| محل تولد | تطوان مغرب (مراکش) |
| رحلت | 1380ق / 1960م |
| اساتید | سمالوطی مالکی |
| برخی آثار | علي بن ابيطالب امام العارفين |
| کد مؤلف | AUTHORCODE08348AUTHORCODE |
نام و نسب
نام کاملش سید احمد بن محمد بن صدیق بن احمد بن محمد بن قاسم بن محمد بن عبدالمؤمن است. وی امام (از ائمه اهل سنت)، حافظ، محدث و ناقد بوده است. او را با کنیه‌ها و لقب‌های ابوالفیض و ابوالخیر حسنی ادریسی مغربی طنجی غماری می‌شناسند.
نسبش از طرف پدر به فاتح مغرب، ادریس اکبر بن عبدالله کامل بن حسن مثنی بن حسن بن علی بن ابی‌طالب(ع) می‌رسد و از جانب مادر نیز به ادریس اکبر می‌رسد؛ یعنی مادر وی حفید احمد بن عجیبه حسنی متوفی 1224ق، است.
ولادت
وی در روز جمعه 27 رمضان سال 1320ق، به دنیا آمد.
تحصیلات
در سن پنج‌سالگی، پدر او را به مکتب‌خانه فرستاد تا قرآن را از حفظ نماید. وی پس از حفظ قرآن، برخی از کتب ادبی همچون: اجرومیه، الفیه ابن مالک و... را نیز حفظ نمود. سپس به دروس صرف و نحو و فقه و حدیث و فقه مالکی و توحید مشغول شد.
در سال 1339ق، برای استفاده از محضر علمای قاهره به مصر رفت.
او به‌خاطر حوادث زندگی و همچنین در طلب علم، چندین مرتبه میان شام و مغرب و مصر در تردد بود. همچنین در طنجه اقامت کرد و به حجاز و شام و سودان نیز سفر نمود. هرچند ظاهرا بیشترین زمان سکونت وی در قاهره بوده است.
مبارزه
وی تنها یک عالم دینی نبود، بلکه فعالیت‌های سیاسی هم در کارنامه وی هست؛ مانند: جنگ با استعمار و سعی در اخراج آن از مغرب و شرکت در دو انقلاب 1355ق و 1369ق، علیه کفار اسپانیایی که باعث شد 5/3 سال محکوم به زندان شود.
وفات
او در روز یک‌شنبه غره جمادی‌الثانی سال 1380ق، در سن 60 سالگی از دنیا رفت و در مقابر خفیر قاهره به خاک سپرده شد.
اساتید
- شیخ محمد امام بن ابراهیم سقای شافعی؛
- شیخ شافعیه محمد بن سالم شرقاوی، مشهور به نجدی؛
- سمالوطی مالکی؛
- احمد بن نصر عدوی؛
- عبدالمقصود عبدالخالق؛
- شیخ محمد بخیت مطیعی؛
- شیخ محمد حسنین مخلوف عدوی مالکی؛
- شیخ محمود خطاب سبکی مالکی؛
- شیخ محمد شاکر مالکی؛
- شیخ یاسین جندی؛
- شیخ حسن حجازی؛
- شیخ عمر حمدان محرسی تونسی؛
- محمد بن جعفر کتانی؛
- سید محمد بن ادریس قادری؛
- سید احمد بن خیاط زکاری؛
- سید احمد رافع طهطاوی حنفی؛
- بدرالدین بیبانی؛
- شیخ عبدالمجید شرنوبی ازهری؛
و...
آثار
وی بیش از 200 اثر تصنیف نموده که اکثر آنها در علم حدیث است. برخی از آثار وی عبارت است از:
- رياض التنزيه في فضل القرآن و حامليه؛
- الهداية في تخريج أحاديث البداية
- إبراز الوهم المكنون من كلام ابن خلدون؛
- الاستعاذة والحسبلة ممن صحح حديث البسملة؛
- إرشاد المربعين إلی طرق حديث الأربعين؛
- إزالة الخطر عمن جمع بين الصلاتين في الحضر؛
- إحياء المقبور بأدلة بناء المساجد والقباب علی القبور؛
- إقامة الدليل علی حرمة التمثيل؛
- الإقليد في تنزيل كتاب الله علی أهل التقليد؛
- الإفضال والمنة برؤية النساء لله في الجنة؛
- إياك من الاغترار بحديث اعمل لدنياك؛
- الإسهاب في الاستخراج علی مسند الشهاب؛
- اختصار مكارم الأخلاق لابن أبي‌الدنيا؛
- الأخبار المسطورة في القراءة في الصلاة ببعض السورة؛
- الاستفاضة بحديث وضوء المستحاضة؛
- الأربعون المتتالية بالأسانيد العالية؛
- إظهار ما كان خفيا من بطلان حديث «لو كان العلم بالثريا»؛
- الأمالي المستظرفة علی الرسالة المستطرفة في أسماء كتب السنة المشرفة؛
- الاستئناس بتراجم فضلاء فاس؛
- الإلمام بطرق المتواتر من حديثه عليه الصلاة والسلام؛
- الأمالي الحسينية؛
- الأجوبة الصارفة لإشكال حديث الطائفة؛
- الائتساء بإثبات نبوة النساء؛
- إسعاف الملحين ببيان حال حديث: «إذا ألف القلب الإعراض عن الله ابتلي بالوقيعة في الصالحين»؛
- الاجازة للتكبيرات السبع علی الجنازة؛
- إيضاح المريب من تعليق إعلام الأريب؛
- البرهان الجلي في تحقيق انتساب الصوفية إلی علي؛
- بيان الحكم المشروع في أن الركعة لا تدرك بالركوع؛
- البحر العميق في فهرست ابن الصديق؛
- بيان تلبيس ا لمفتري محمد زاهر الكوثري؛
- بيان غربة الدين بواسطة العصريين المفسدين؛
- البيان والتفصيل لوصل ما في الموطأ من البلاغات و المراسيل؛
- تحقيق الآمال في إخراج زكاة الفطر بالمال؛
- تحسين الفعال بالصلاة في النعال؛
- تشنيف الآذان باستحباب السيادة في اسمه(ص) في الأذان؛
- التصور والتصديق بأخبار الشيخ محمد بن الصديق[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: یوسف عبدالرحمن مرعشلی و عدنان علی شلاق، ج1، ص47-62
منابع مقاله
یوسف عبدالرحمن مرعشلی و عدنان علی شلاق، مقدمه کتاب «الهداية في تخريج أحاديث البداية (بداية المجتهد لابن رشد)»، اثر احمد بن محمد بن صدیق غماری حسنی، جلد اول با تحقیق یوسف عبدالرحمن مرعشلی و عدنان علی شلاق، عالم الكتب، بیروت، چاپ اول، 1407ق/1987م.