محدثان و آثار حدیثی شیعه
محدثان و آثار حدیثی شیعه، اثر سید محمدکاظم طباطبایی، گزارشی است کوتاه از زندگی محدثان فعال و اثرگذار حدیث شیعه که در زمینه‌های مرتبط با حدیث و دانش حدیث، چهره‌ای شاخص بوده‌اند.
| محدثان و آثار حدیثی شیعه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیدطباطبایی، سید محمدکاظم (نويسنده)
کنگره بین‌المللی نقش شیعه در پیدایش و گسترش علوم اسلامی. گروه علمی علوم حدیث (زير نظر) مکارم شیرازی، ناصر (اشراف) |
| ناشر | امام علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1397ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-533-298-1 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
مطالب کتاب، در هفت فصل، سامان یافته است. در فصل نخست، به بررسی هویت حدیثی شیعه پرداخته شده و ویژگی‌های حدیث شیعه، تبیین گردیده است که عبارتند از: گستردگی دوره صدور، فراوانی اصحاب فرهیخته، شمار فراوان حدیث و...[۱].
در فصل دوم، راویان شیعی سده اول هجری، معرفی شده‌اند. سده اول، دربردارنده دوره نبوت پیامبر(ص) و امامت امیر مؤمنان(ع) تا امام سجاد(ع) است. دوره‌ای که علم حدیث، به‌عنوان یک دانش با مشخصه‌های خاص و ویژه خود شکل نگرفته و کتاب حدیث نیز رواج چندانی نداشته است. ازاین‌رو تعداد محدثان و راویان و همچنین مکتوبات حدیثی، پرشمار نیست. اگرچه راویان اصلی و اصیل شیعه و اهل سنت، در این دوره حضور دارند که از مشهورترین آنها، عبارتند از: سلمان فارسی، ابوذر غفاری، حذیفة بن یمان، جابر بن عبدالله انصاری و...[۲].
در فصل سوم، راویان سده دوم که قرن راویان بزرگ، مشهور و پرروایت شیعی است، معرفی شده‌اند که با دوران امام باقر(ع)، امام صادق(ع)، امام کاظم(ع) و امام رضا(ع) مقارن بوده‌اند. این سده، با فرمان رسمی عمر بن عبدالعزیز (101ق) به کتابت و تدوین حدیث آغاز شد. راویان بزرگی چون زراره، محمد بن مسلم، بری بن معاویه، ابوبصیر، ابان بن تغلب، جابر بن یزید جعفی و... از راویان این دوره می‌باشند[۳].
در فصل چهارم، راویان سده سوم هجری، معرفی شده‌اند. نویسنده این سده را قرن مکتوبات شیعی نام نهاده و معتقد است در این سده، رابطه استاد و شاگردی به عالمان شیعه محول شد؛ یعنی جویندگان دانش از محضر اصحاب صادقین(ع) استفاده کرده و با جمع‌آوری و تدوین روایات، نگارش‌های جدیدی به جامعه عرضه کردند که «المحاسن» برقی و «بصائر الدرجات» از جمله آنها هستند[۴].
فصل پنجم، به معرفی راویان سده چهارم و پنجم هجری (مانند: شیخ صدوق و شیخ مفید)، فصل ششم به معرفی راویان سده ششم تا سیزدهم (مانند: سید بن طاووس و شیخ بهایی) و فصل هفتم، به معرفی راویان سده چهاردهم هجری (مانند: میرزا حسین نوری و شیخ عباس قمی)، اختصاص یافته است[۵].
پانویس
منابع مقاله
متن کتاب.