شعار، جعفر
جعفر شعار (۱۳۰۴ ـ ۱۳۸۰ش)، با نام کامل جعفر شعاریان ستّاری، قرآن‌پژوه، پژوهش‌گر ادبی، مصحح و مترجم ایرانی، از گردانندگان مجله راهنمای كتاب
| نام | شعار، جعفر |
|---|---|
| نامهای دیگر | شعاریان س‍ت‍اری، جعفر |
| نام پدر | یوسف |
| متولد | ۱۲ اردیبهشت ۱۳۰۴ش |
| محل تولد | تبریز |
| رحلت | 1380 ش |
| اساتید | پدرش یوسف شعار |
| برخی آثار | ترجمه تاریخ یمینی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE06991AUTHORCODE |
ولادت
در 12 اردیبهشت 1304ش در تبریز به دنیا آمد.
تحصیلات
تحصیلات ابتدایى، متوسطه و دانشگاهى خود تا مقطع كارشناسى ادبیات فارسى و لیسانس زبان فرانسه را در همان شهر و در دانشگاه تبریز به پایان رساند. در سال 1335 براى ادامه تحصیلات به تهران رفت و در آن‌جا به تحصیل خود در ادبیات فارسى ادامه داد و در رشته زبان ادبیات فارسى، دكترا گرفت.
وى درسال 1342 به دانشسراى عالى (دانشگاه تربیت معلم فعلى) وارد شد و مدت 18 سال به سمت استادیارى و استادى در آن دانشگاه به تدریس زبان و ادبیات فارسى و عربى پرداخت. او عضو سازمان لغت‌نامه دهخدا بود و مدت 6 سال در این سازمان به تحقیق و تألیف پرداخته است. وى به هنگام استادى دانشگاه، چند سالى در دانشگاه تهران و دانشگاه تربیت معلم تدریس كرد و به ریاست دانشكده ادبیات و علوم انسانى برگزیده شد. او در دوران بازنشستگى نیز در دانشگاه تربیت معلم و دانشگاه آزاد به تدریس پرداخت. شعار از سال 1335 تا 1377 به مدت 52 سال تدریس كرد. وى همچنین عضو هیئت علمى مركز دایرةالمعارف بزرگ اسلامى و عضو هئیت علمى فرهنگستان زبان و ادب فارسى بود.پژوهش درباره زبان فارسی، واژگان و دستور از جمله كارهای مورد علاقه او بوده و دراین قلمرو آثاری ارزنده ای به یادگار گذاشته است. دكتر شعار همچنین عضو كنگره بین‌المللی خاور شناسی (كنگره بین‌المللی مطالعات آسیا و آفریقای شمالی) نیز بوده است.
پدرش یوسف شعار مفسر قرآن بوده است.
جعفر زبان عربى را نزد پدرش آموخت و با تفسیر قرآن آشنا شد و تدریس و تفسیر قرآن انجام داد و توانست كه از قرآن‌پژوهان بنام تبریز گردد. وى تألیف یک‌دوره تفسیر مختصر را زیر عنوان نگرشى بر آیات قرآن آغاز كرد و به چاپ رساند.
او در اوان تحصیل خود از جامع المقدمات گرفته تا سیوطى و مغنى اللبیب ابن هشام و همچنین مطول را فراگرفت. او در بیست سالگى به جهت علاقه بسیار به زبان عربى، كتاب سیوطى را به فارسى ترجمه كرد و كتاب‌هایى درباره صرف و نحو عربى نوشت.
وفات
وى یكشنبه شب 26 تیرماه 1380 در سن 76 سالگی درمنزل مسكونى خود در تهران، دار فانى را وداع گفت و در قطعهٔ ۸۸ هنرمندان و فرهیختگان بهشت زهرای تهران دفن شد.
آثار
وى از دوران تدریس و فعالیت خود حدود 72 اثر به یادگار دارد كه بخشى از آن‌ها تألیف، بخشى ترجمه و برخى تصحیح و مقاله مى‌باشند. به عبارت دیگر، او 32 اثر شامل تألیف، ترجمه و تصحیح متن انجام داده است و نیز 40 مقاله نوشته است.
تصحیح و شرح تاریخ یمینى، سیاست‌نامه، گزیده اشعار ناصرخسرو، سفرنامه ناصرخسرو، جوامع الحكایات و لوامع الروایات، ترجمه سفرنامه ابن حوقل، تفسیر هدایت، صورة الارض و... برخى از آثار او مى‌باشد.