شقاوات بغداد في العصر الماضي
 | این مقاله هماکنون برای --Mkheradmand110 (بحث) ۳۰ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۲۰:۴۵ (+0330) تحت ویرایش عمده است. این برچسب برای جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست، لطفا تا زمانیکه این پیام نمایش داده میشود ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرینبار در ۲۰:۴۵، ۲۱ نوامبر ۲۰۲۲ (ساعت هماهنگ جهانی) (۲ سال پیش) تغییر یافتهاست؛() لطفا اگر در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، این الگو را حذف کنید. اگر شما ویرایشگری هستید که این الگو را اضافه کرده است، لطفا مطمئن شوید آن را حذف یا با {{در دست ساخت}} جایگزین میکنید. |
شقاوات بغداد في العصر الماضي، مجموعه مقالاتی نه چندان منظم از آثار یونس سعید بغدادی شامل چند مقاله که ابتدا در مجله قرندل سال 1957م. و بعد در روزنامه العهد الجدید منتشر شده است. در این کتاب، توضیحاتی درباره وضعیت گروهی خشن و شرور به نام شقی‌ها و شقاوت‌های آنان در شهر بغداد و پناهگاه‌ها و نزاع‌ها، سلاح‌ها و اشعار و حکایتهایشان در دوران گذشته بیان شده است. یونس سعید بغدادی تصاویری نیز از سلاح‌ها و ... آورده است.
| شقاوات بغداد في العصر الماضي | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | بغدادی، یونس سعید (نويسنده) |
| ناشر | مکتبة النهضة |
| مکان نشر | عراق - بغداد |
| سال نشر | 1962م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
برای دیگر کاربردها، بغداد (ابهام زدایی) را ببینید.
نویسنده می‌گوید من دریافتم که شرایط تلخ زندگی و وضعیت اسفبار اقتصادی در دوره پایانی حکومت عثمانی، از عوامل مستقیم پیدایش شقاوت‌ها و شقی‌ها است.[۱]
موضوعات
این اثر چندان که باید و شاید منظم نیست و تقسیم به بخش و فصل نشده است. عناوین موجود به این ترتیب است:
- فتوت عربی
- تعریف طلسم (پناهگاه اشرار و اشقیاء)
- عصر اشقیاء
- نزاع‌های خونین اشرار و اشقیاء
- سلاح‌های نیروی انتظامی و اشقیاء
- ابوزید هلالی و اشقیاء
- اشعار اشقیاء
- ابراهیم بن عبدکه
نمونه مطالب
- بر روی خنجری از نوع قدیمی آن نوشته شده است: عبد بلا سلاح کالطیر بلا جناح.[۲] یعنی بنده بدون سلاح همانند پرنده بی بال است.
- اشرار و اشقیای بغداد حرص و ولع شدیدی داشتند که داستان بشنوند به‌خصوص قصه‌هایی که قصه‌خوانان از نزاع‌های اشقیا و اشرار با دیگران نقل می‌کردند. به عنوان مثال گفته شده است که یکی از آنان به نام ممودی بعد از مدتی شرارت، آشکارا توبه‌اش را اعلان کرد و بعد از این واقعه شبی به قصد دیدار دوستانش از منزل خارج شد و به نزدیکی قبرستان یهود رسید که ناگهان دو مرد به او رسیدند و سلاحشان را درآوردند! ممودی که احساس کرد آنان می‌خواهند او را برهنه و غارت کنند، لباسهایش را درآورد و در همان حال با خنده گفت: این وضعیت دنیاست! روزی به نفع تو و روزی به زیان تو! آن دو مرد که این سخن را شنیدند او را از روی صدایش شناختند و به عذرخواهی پرداختند و دستش را بوسیدند. ممودی آنان را بخشید و از آنها پیمان گرفت که دیگر راه بر رهگذران نبندند و غارتشان نکنند و گفت در دوران شقاوت فقط بر حکومت عثمانی حمله می‌کردم و مردم را غارت نمی‌کردم مگر از روی ناچاری.[۳]
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.