ارتباط نهج‌البلاغه با قرآن
ارتباط نهج البلاغه با قرآن از مجید معارف با موضوع علوم قرآنی و روایات اسلامی و در آن از ارتباط قرآن و نهج‌البلاغه در قالب و محتوا صحبت کرده است.
| ارتباط نهج البلاغه با قرآن | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | معارف، مجید (نويسنده) شریعتی نیاسر، حامد (نويسنده) |
| ناشر | بنياد نهج البلاغه |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1393ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | - |
| موضوع | علی بن ابی طالب(ع)، امام اول، 23 قبل از هجرت - 40ق. نهج البلاغه - جنبههای قرآنی |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /م65 الف4 38 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
این کتاب، در راستاى معرفى اهّم جنبه‌هاى رابطه قرآن و نهج‌البلاغه است و به منظور تهيه متن آموزشى درسى با همين نام تأليف گشته است و هدف از تدوين آن تقويت توان علمى دانشجويان دانشگاه‌ها و مراكز آموزش عالى در زمينه نهج‌البلاغه است. اين كتاب حاوى اطلاعات جديدى در شناخت هرچه بهتر ارتباط نهج‌البلاغه با قرآن است كه آن را از ديگر آثار مشابه موجود كه قديمى‌ترين آن‌ها كتاب مرحوم سيدجواد مصطفوى با نام «رابطه‌ى قرآن و نهج‌البلاغه» است، متمايز مى‌سازد.
در نگارش این اثر تلاش به عمل آمده تا مطالب آن حتى‌الامكان با سرفصل‌هاى مصوب همين درس، در مقطع كارشناسى ارشد رشته‌هاى علوم حديث، گرايش نهج‌البلاغه و نيز رشته‌ى معارف نهج‌البلاغه هماهنگ باشد، هرچند به دليل گستردگى مطالب و ضرورت تجزيه و تحليل آن‌ها، مطالب طرح شده در اين كتاب بسيار فراتر از عناوين مصوب است و از اين‌رو اساتيد محترم و مدرسان گرامى مى‌توانند با صلاح ديد خود، مباحثى از اين كتاب را جهت تدريس درس مذكور در نظر بگيرند. كتاب حاضر از يك بخش مقدماتى با عنوان مبانى رابطه نهج‌البلاغه با قرآن تشكيل شده است و علاوه بر آن طى سيزده فصل ديگر، مباحث اين موضوع در قالب دو مبحث ارتباط ساختارى و محتوايى دنبال شده است. از ويژگى‌هاى اين كتاب در مقايسه با كتاب‌هاى هم‌نام، تنوع مثال‌ها و نمونه‌هاى ذكر شده در آن و نيز استفاده از منابع و مآخذ دست اول و معتبر در گستره‌اى وسيع است و در تقسيم‌بندى مطالب آن همواره بعد آموزشى آن مدنظر بوده است.
ارتباط نهج البلاغه با قرآن، دربردارنده 14فصل است و گزارش اجمالى فصول آن به قرار زير است:
فصل اول، با عنوان مبانى ارتباط نهج‌البلاغه با قرآن، به معرفى مبانى عام و خاص ارتباط اين دو كتاب اختصاص دارد.
فصل دوم، با عنوان «بررسى جايگاه كلام معصوم عليه السلام نسبت به قرآن»، به بررسى «حديث ثقلين» به‌عنوان مهمترين اصل روشنگر اين جايگاه مى‌پردازد.
فصل سوم، با عنوان «علم اهل‌بيت عليهم‌السلام»، به بررسى علم اهل‌بيت عليهم‌السلام و ريشه‌هاى آن مى‌پردازد.
در فصل چهارم، با عنوان «جايگاه قرآن در نهج‌البلاغه»، اوصاف كلى و عمومى و نيز برخى از اوصاف اختصاصى قرآن در بيان امام على عليه السلام مورد اشاره قرار گرفته است.
در فصل‌هاى پنجم تا نهم، تحت عنوان «مقايسه سبك ادبى نهج‌البلاغه و قرآن»، ارتباط اين دو كتاب از حيث بلاغت و علوم بلاغى مورد بررسى قرار گرفته است.
در فصل نهم، با عنوان «كاربرد آيات قرآن در نهج‌البلاغه»، انواع استشهادات قرآنى نهج‌البلاغه به همراه تضمين‌ها و تلميح‌ها و اقتباس‌هاى قرآنى در اين كتاب مورد تحقيق قرارگرفته است.
دو فصل دهم و يازدهم، به معرفى علوم قرآنى در نهج‌البلاغه همراه با نمونه‌هايى از آن اختصاص دارد و به‌طور خاص، در فصل يازدهم مبانى و روش‌هاى تفسيرى امام على عليه السلام در نهج‌البلاغه مورد اشاره قرار گرفته است.
در فصل‌هاى دوازدهم و سيزدهم و چهاردهم نيز مباحثى از ارتباط محتوايى نهج‌البلاغه و قرآن در موضوعات توحيد، نبوت و اهل‌بيت عليهم‌السلام مطرح شده است.[۱] فهرست محتوا در آغاز و کتابشناسی در پایان کتاب درج شده است.
پانویس
- ↑ ر.ک: مقدمه کتاب، ص14-16
منبع مقاله
• مقدمه کتاب.