موسوی علوی خوانساری، سید حسین
| نام | موسوی علوی خوانساری، سید حسین |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | میرزا محمدمهدی علوی |
| متولد | 1287ش |
| محل تولد | خوانسار |
| رحلت | 1368ش / 1409ق / 1989م |
| اساتید | سید ابوالحسن اصفهانی |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE07954AUTHORCODE |
سید حسین موسوی علوی خوانساری (متوفی 1409ق)، فقیه و مجتهد، دانش‌آموخته حوزه علمیه نجف، از شاگردان حضرات آیات سید ابوالحسن اصفهانی، ضیاءالدین عراقی، نائینی و اصطهباناتی.
ولادت
ایشان در سال 1287ش در شهر خوانسار متولد شد. پدر ایشان، مرحوم میرزا محمدمهدی علوی، از شاگردان مبرز آخوند خراسانی و آقای سید کاظم یزدی، پس از اتمام تحصیلات عالیه در نجف اشرف و نگاشتن دوره خارج کفایه آخوند و فقه مرحوم یزدی، به امر آنان به خوانسار مراجعت و متأسفانه در سنین جوانی، حدود سی‌وپنج سالگی به رحمت ایزدی می‌پیوندد و در نتیجه سرپرستی سید حسین بر عهده جد بزرگوارشان، مرحوم آقا سید علی مجتهد که از علمای بزرگ زمان خود است، قرار می‌گیرد.
تحصیلات و اساتید
دراین‌باره در زندگی‌نامه خودنوشت ایشان به اختصار آمده است: در سن نه سالگی پدرم از دنیا رفت و تحت کفالت جدم درآمدم و در خدمت ایشان [به] مقدمات و صرف و نحو و معالم مشغول بودم. بعد از فوت ایشان (1337ق) برای ادامه تحصیلات به اصفهان رفتم و مدت شش سال از خدمت اساتید بزرگ آن زمان آقای سید محمد نجف‌آبادی و آقا میر محمدصادق و آقا سید محمدباقر درچه‌ای استفاده نمودم.
سپس برای کسب فلسفه و حکمت به خوانسار مراجعت و از محضر باارزش مرحوم آخوند ملا محمدعلی حکیم که در زمان خود و در نوع خود بی‌نظیر بوده و ظاهراً با یک واسطه شاگرد ملاهادی سبزواری بود به تحصیل منظومه حکمت و سایر کتب حکمت و کلام مشغول بودم. پس‌ازآن حرکت کردم به نجف اشرف و زمانی که در آنجا بودم، از محضر اساتید بزرگ، آقا سید ابوالحسن اصفهانی، ضیاءالدین عراقی، نائینی و اصطهباناتی استفاده کردم و چون مریض شدم، برحسب دستور آقا سید ابوالحسن اصفهانی حرکت کردم برای ایران، با چندین اجازه روایی و اجتهاد از اشخاص نامبرده.
وفات
آیت‌الله علوی خوانساری در تاریخ بیست و یکم تیرماه 1368 (1409ق) وفات یافت.
آثار
عمر ایشان بیشتر به تدریس و رتق‌وفتق امور مردم و انذار و موعظت سپری شد و فرصت تألیف نیافتند. عمده اثر تألیفی که برجای نهادند، تقریرات فقه استادشان آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی و میرزای نائینی (قدس‌سرهما) است که در سال 1347ق نگاشته‌اند که دفتر انتشارات اسلامی در سال 1415ق در 252 صفحه، با عنوان «صلاة المسافر» آن را چاپ کرده است[۱].
پانویس
- ↑ مطلبی، سید ابوالحسن
منابع مقاله