رازی (ابهام‌زدایی)
رازی ممکن است به هر یک از افراد زیر اشاره داشته باشد:
- ابوبکر محمد بن زکریاى رازى (251-313ق)، طبیب، کیمیادان و فیلسوف قرن سوم و چهارم.
- فخرالدين ابوعبداللّه محمّد بن عمر بن حسين رازى شافعى (543-606 ق) عالم بزرگ، متکلم، فقیه و مفسر ایرانی است. معروفترین اثر او کتاب مفاتیح الغیب مشهور به تفسیر کبیر فخر رازی است که از مفصل‌ترین تفاسیر قرآن است.
- شهمردان بن ابى‌الخير رازى (متولد حدود 420 تا 425ق-ری)، نويسندۀ اواخر قرن پنجم مؤلف كتاب روضة المنجمين در نجوم
- امین بن احمد رازى (متولد 1002ق-ری)، فرزند میرزا احمد تهرانى، تذکره‌نویس و ادیب ایرانى است.
- نصيرالدين عبدالجليل بن ابی‌الحسين بن ابی‌الفضل قزوينی رازی (متوفای بعد از 560ق)، مشهور به عبدالجلیل قزوینی رازی از عالمان و واعظان شيعی و متكلمان برجسته سده ششم هجری در ديار "ری" می‌باشد. وی شخصی دانشمند، فصيح و ديندار و از سخنوران و وعاظ معروف زمان خود بوده است و با کتاب نقض - که در شمار متون کهن فارسی است - شناخته می‌شود؛ کتابی که حاوی اطلاعات فراوان تاریخی، مذهبی، جغرافیایی، کلامی و ... است.
- منتجب‌الدین، على بن عبيدالله بن حسن بن بابويه قمى (504-600ق)، معروف به شیخ منتجب‌الدین رازی، عالم بزرگ قرن ششم، از نوادگان علی بن بابویه قمی، و از شاگردان ابوالفتوح رازى و شیخ طبرسی
- ابوالعباس أحمد بن عبدالله بن محمد رازى صنعانى (متوفای 460ق)، مورخ و محدّث یمنی زیدی قرن پنجم، کنیه او ابوالعباس و به صَنعانی یمنی هم مشهور است.كتاب وى، «تاريخ صنعاء» نام دارد.
- نجم‌الدین خضر بن شیخ شمس‌الدین محمد بن على رازى حبلرودى نجفى (متوفای حدود 839ق)، عالم، دانشمند، فقیه، متکلم قرن نهم هجرى و از شاگردان سید شریف جرجانى
- قوام‌الدین محمد رازی (متوفای 1093ق) از حکمای عصر صفوی و صاحب کتاب عین الحکمة است. از مهم‌ترین اساتید او ملا رجبعلی تبریزی است و شیخ بهاءالدین گیلانی از شاگردان او به شمار می‌رود.
- اوحدالدین رازی (قرن هفتم)، طبیب، شاعر، عارف و فیلسوف قرن هفتم هجری، او هم نشین و هم عصر خواجه نصیرالدین طوسی، و از جمله متفکران و نویسندگان کمتر شناخته‌شده در تاریخ ادبیات ایران، به‌ویژه در دوران معاصر و امروز کشورمان محسوب می‌شود.