سمرقندی، عبدالرزاق بن اسحاق
كمال‌الدين عبدالرزاق سمرقندى (887-816ﻕ)، مورخ و شاعر. از رجال بزرگ عهد تیمورى و از مورخان بنام آن عهد
| نام | عبدالرزاق سمرقندی، عبدالرزاق بن اسحاق |
|---|---|
| نامهای دیگر | سمرقندی، عبدالرزاق بن اسحق
سمرقندی، ک‍م‍ال‌ال‍دی‍ن عبدالرزاق بن اسحق عبدالرزاق سمرقندی، ک‍م‍ال‌ال‍دی‍ن عبدالرزاق بن اسحق ک‍م‍ال‌ال‍دی‍ن عبدالرزاق سمرقندی |
| نام پدر | جلال‌الدين اسحق سمرقندى |
| متولد | 816ق |
| محل تولد | هرات |
| رحلت | 887 ق |
| اساتید | جلال‌الدین اسحاق سمرقندی |
| برخی آثار | مطلع سعدین و مجمع بحرین |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03890AUTHORCODE |
ولادت
او فرزند مولانا جلال‌الدين اسحق سمرقندى است كه در دوازدهم شعبان سال 816ق در هرات به دنيا آمد. پدرش در اردوى شاهرخ پسر تيمور به منصب قضا و پيش‌نمازى مشغول بوده و گاهى نيز در مجلس شاه به توضيح مسائل و قرائت رسائل مى‌پرداخت.
تحصیلات
وى در نزد پدر با علوم ادبى و دینى آشنایى كامل پیدا كر و در اثناى تحصیلات، بعد از فوت پدر، درسال 841 ق، شرحى بر «رسالهى» قاضى عضدالدین ایجى دربارهى تحقیق معانى حروف و اسم اشاره و غیره آن ترتیب داد و به نام شاهرخ مزین كرد و بدين گونه بود كه در سن بيست و پنج سالگى به دربار شاهرخى راه يافت. وى پیوسته از حمایت و تربیت شاهرخ برخوردار بود و از جانب همین شاه به عنوان سفیر دربار سلطان بیجانگر به هندوستان سفر كرد و پس از مراجعت به گیلان رفت.
عبدالرزاق بعد از فوت خاقان سعيد، ملازم ميرزا عبدالطيف، ميرزا عبدالله، ميرزا ابوالقاسم بابر و ميرزا ابراهيم(پسران و نوادگان شاهرخ) شد و در زمان سلطان ابوسعيد گوركان، در سال 867 به منصب شيخى خانقاه شاهرخ منصوب گشت و تا آخر ايام عمر بدان اشتغال داشت.
وفات
وفاتش در ماه جمادى الاخرى سال 887 روى داد.
منابع مقاله
مقدمه كتاب