خدا و امامت
خدا و امامت، اثر آیت‌الله جعفر سبحانی، درباره یکی از اصول دین اسلام (به اقرار نویسنده در صفحه 9) است که توسط رضا استادی گردآوری شده است.
| خدا و امامت | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سبحانی تبریزی، جعفر (نویسنده) استادی، رضا (خلاصه کننده) |
| ناشر | دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علميه قم، مرکز انتشارات |
| مکان نشر | ايران - قم |
| چاپ | 1 |
| موضوع | امامت |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | BP 223 /س2خ4 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
در واقع این اثر، فصل پنجم کتاب «عقاید اسلامی در پرتو قرآن، حدیث و عقل» است که شامل درسهای هشتادویک تا یکصد از آن کتاب می‌شود و آیت‌الله استادی آن را خلاصه و منتشر نموده است.[۱].
نویسنده معتقد است که امامت، ابعاد گوناگونی دارد. او در این کتاب سعی نموده دو بحث ماهیت حکومت اسلامی و شیوه فرمانروایی پس از درگذشت پیامبر(ص) تا عصر ما و مرجع اخذ احکام و پناهگاه امت در مشکلات فکری و عقیدتی آنان را مطرح کند[۲].
ساختار
کتاب، مشتمل است بر پیشگفتار و بیست درس در باب امامت.
گزارش محتوا
برای آشنایی با محتوای این کتاب توجه به نکات زیر ضروری است:
الف)- نویسنده در درس اول میگوید: امامت در مکتب تشیع، جزء اصول دین بوده و در ردیف توحید و نبوت و معاد قرار دارد. او میگوید: وظایف امامت، امتداد وظایف رسالت پیامبر(ص) است، هرچند با درگذشت پیامبر(ص) باب نزول وحی بسته میگردد؛ ولی بیان اصول عقاید و تشریح فروع احکام و حکومت و حاکمیت باید از طرف خدا تعیین شود[۳].
ب)- در مکتب شیعه، فلسفه بعثت پیامبران، با فلسفه نصب و تعیین امام از طرف خدا یکی است؛ بنابراین علم وسیع و گسترده و عصمت از شرایط اساسی امام است و شناسایی چنین فردی جز از راه وحی امکانپذیر نیست[۴]؛ لکن این عقیده اختصاص به شیعه دارد و دیگر مذاهب اسلامی نظری متفاوت دارند؛ بنابراین دو «مکتب» در میان مسلمانان ظهور کرد و انشعابی در میان آنان پدید آمد و هرکدام بهگونهای از عقیده خود دفاع کردند[۵].
ج)- نویسنده، معتقد است که دفاع از مذهب و مکتب فکری نباید باعث اختلاف شود؛ زیرا این دو گروه (شیعه و اهل سنت) از نظر عقاید و اصول و فروع دین، مشترکات بسیار فراروانی دارند که باعث اتحاد آنها می‌شود[۶].
د)- آیت‌الله سبحانی وظیفه امام را در مکتب شیعه علاوه بر تأمین عدالت اجتماعی، تحکیم امنیت و گسترش اسلام، دو مورد دیگر نیز می‌داند: بیان اصول و فروع اسلام و رفع هر نوع نیازمندیهای علمی و فکری و سیاسی جامعه و صیانت دین از هر نوع تحریف به جهت اینکه معارف و احکام دین بهصورت دستنخورده به دست مردم برسد[۷].
ه)- او بعد از ذکر منشأ اختلاف بین شیعه و اهل سنت در موضوع امامت با هشت سؤال، مسئله رهبری پس از پیامبر(ص) را مورد بررسی قرار می‌دهد[۸] و در پایان میگوید: اینجاست که مسئله امامت از نظر تجزیهوتحلیل، ابعاد گوناگونی پیدا کرده و در علوم مختلفی مانند تاریخ، سیاست، جامعهشناسی، تفسیر و حدیث، ریشه پیدا میکند. هر فردی مطابق رشته علمی خود میتواند در این مسئله قضاوت و داوری کند[۹].
و)- نویسنده در ادامه می‌نویسد:
- اگر بهراستی رشد عقلی و فکری و دینی مسلمانان به حدی رسیده باشد که لیاقت و شایستگی آن را داشتند که حافظ اصول و مبانی فکر و عقیدتی اسلام باشند؛
- اگر فروع و احکام اسلام آنچنان روشن و آشکار بود و یا اطلاع و آگاهی آنان در این مسائل به حدی بود که میتوانستند حق را از باطل تشخیص دهند؛
- اگر احادیث پیامبر یکجا و دربست در اختیار آنان بود که با مراجعه به آن بتوانند حدیث صحیح را از مجعول و افکار اسرائیلی و مسیحی را از اسلام بازشناسند.
در این صورت، از یکجهت امت از وجود امام معصوم بی‌نیاز می‌شد؛ زیرا فرض این است که خود امت میتوانست بر مشکلات خود فائق و پیروز گردد[۱۰].
ز)- نویسنده، سیاست خارجی و داخلی اسلام را از عوامل مؤثر در تعیین نوع رهبری (انتخابی یا انتصابی) می‌داند و میگوید: در سالهای آخر عمر پیامبر، دشمنان سهگانه (روم، ایران و منافقین) از خارج و داخل، موجودیت حکومت جوان اسلام را تهدید میکردند و بیم آن می‌رفت که دشمنان دست به دست هم بدهند و قدرتهای بزرگ و کوچک، بسان اضلاع مختلف یک مثلت، روی هم بریزند و بر محیط اسلامی بتازند. در همین اوضاع، تعیین رهبر سیاسی، به وحدت کلمه کمک فراوانی می‌نماید؛ درصورتیکه واگذاری گزینش رهبر پس از درگذشت، به امتی که کانون اختلاف و احقاد دیرینه است، مایه تشتت و تفرق و ایجاد ضعف و سستی در سنگر دفاعی و رهبری اسلام است.[۱۱].
ح)- پیامبر در مدت اقامت ده ساله خود در مدینه، در بیستوهفت نبرد که برخی از آنها بیش از یک ماه طول کشید، شرکت نمود و نیز برای خنثی و یا درهم کوبیدن توطئه‌های ضد اسلامی، حدود پنجاهوپنج سریه ترتیب داد؛ بنابراین بخش اعظمی از وقت پیامبر صرف مسائلی همچون مراقبت از اوضاع مسلمانان و مرزهای اسلام گردید و زمان برای آموزش معارف و احکام اسلام به حد کافی وجود نداشت؛ علاوه بر آن پیامبر در میان مردمی به نبوت رسید که فاقد هر نوع قانون اخلاقی و اجتماعی بودند و یکی از بیبندوبارترین ملل جهان بشمار می‌رفتند. آشنا ساختن چنین ملتی به کلیه قوانین و رموز اخلاقی و اجتماعی در مدت کم، امکان عادی نداشت و نیز چون پیامبر اسلام، خاتم پیامبران و آیین او آخرین شریعت آسمانی است، باید تمام آنچه را که بشر ممکن است تا روز قیامت به آن نیاز داشته باشد، در اختیار او بگذارد و او را از هر قانون بشری و تقنین آسمانی بی‌نیاز سازد؛ بنابراین حاکم در حکومت اسلامی نمیتواند یک فرد عادی باشد؛ بلکه باید این فرد بسان پیامبر دارای علمی گسترده و در برابر هر نوع خطا و اشتباه که موجب سلب اعتماد مردم میگردد، مصون و بیمه باشد[۱۲].
ط)- مسئله هجوم فکری و ایجاد شک و تردید و رد و نقد آراء و عقاید اسلامی، با گسترش اسلام در اطراف جهان و ترجمه کتاب‌های فلسفی و علمی و آمیزش مسلمانان با ملتهای روم و یونان توسعه و گسترش یافت و عناصر ضد اسلامی که رسماً از الحاد و انکار مقدسات، طرفداری میکردند، در برابر مسلمانان به صفآرایی پرداختند و نام برخی از آنان، مانند «عبدالکریم بن ابیالعوجاء» و «ابوشاکر دیصانی» و «عبدالملک بصری»، در صفحات تاریخ و کتاب‌های کلام و مناظره ضبط گردیده است؛ بنابراین آیا میتوان گفت که پیامبر اسلام، برای حفظ اسلام از خطر نفوذ افکار بیگانگان، فکری نکرد..[۱۳].
ی)- آیت‌الله سبحانی میگوید: دلایل نقلی گواهی می‌دهند که مسئله رهبری در زمان پیامبر اکرم(ص)، قیافه انتصابی از جانب خدا داشته و پیامبر عالیقدر، بهطور مکرر به مردم میگفت: تعیین جانشین، مربوط به خداست، او هرکس را انتخاب کند، همان رهبر خواهد بود و اختیار این موضوع، نه در دست من و نه در دست امت است. نویسنده برای این مدعایش دو گواهی تاریخی میآورد[۱۴].
ک)- نویسنده در ادامه از فواید وجود امام منصوب از طرف خداوند، سخن به میان میآورد. تکامل روحی امت اسلامی و تداوم حکومت الهی از جمله آن فواید است.[۱۵].
ل)- آیت‌الله سبحانی در درس یکم تا دوازدهم، مسئله لزوم نصب امام و تعیین رهبر معصوم از جناب خدا را مورد بررسی قرار داده و دلایل آن را ذکر کرده است و در درس سیزدهم تا هجدهم، ادله نقلی مأخوذ از قرآن و روایات را ارائه نموده است. از میان آیات شریفه، آیه انذار (سوره شعراء، آیه 214) و آیه ولایت (مائده، 55) را بعد از ذکر شأن نزول آنها شرح داده[۱۶] و از میان احادیث، حدیث منزلت، ثقلین، سفینه نوح و غدیر را از لحاظ سند و محتوا بررسی کرده است.[۱۷].
م)- در درس نوزدهم به امامت ائمه دوازدهگانه با توجه به منابع اهل سنت اشاره شده و در درس پایانی، سکوت امام علی(ع) که نویسنده از آن به سکوت شکوهمند یاد کرده، مورد بررسی قرار گرفته است.[۱۸].
وضعیت کتاب
فهرست محتویات در ابتدای کتاب آمده است.
آدرس آیات و منابع روایات و اقوال در پاورقیها ذکر شده است.
پانویس
- ↑ ر.ک: سبحانی، جعفر، ص417-512
- ↑ ر.ک: متن کتاب، ص11
- ↑ ر.ک: همان، ص9
- ↑ ر.ک: همان، ص10
- ↑ ر.ک: همان، ص14
- ↑ ر.ک: همان، ص14
- ↑ ر.ک: همان، ص25
- ↑ ر.ک: همان، ص28-30
- ↑ ر.ک: همان، ص31
- ↑ ر.ک: همان، ص36-37
- ↑ ر.ک: همان، ص49
- ↑ ر.ک: همان، ص58-64
- ↑ ر.ک: همان، ص72-73
- ↑ ر.ک: همان، ص76-78
- ↑ ر.ک: همان، ص81-95
- ↑ ر.ک: همان، ص104-111
- ↑ ر.ک: همان، ص113-156
- ↑ ر.ک: همان، ص157-176
منابع مقاله
- متن کتاب.
- سبحانی، جعفر، «عقاید اسلامی در پرتو قرآن، حدیث و عقل»، قم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، اول، 1379.