ابن بشران، عبدالملک بن محمد
عبدالملک بن محمد بن بشران (339-430ق) از ائمه محدثین اهل سنت و صاحب کتاب «الأمالي (ابن بشران)».
| نام | ابن بشران، عبدالملک بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | عبد الملک بن محمد بن عبدالله بن بشران |
| نام پدر | محمد |
| متولد | 339ق |
| محل تولد | |
| رحلت | / 430ق |
| اساتید | ابوبکر احمد بن سلیمان فقیه نجاد؛
ابوعلی محمد بن احمد بن حسن صواف؛ ابوبکر محمد بن عبدالله بن ابراهیم شافعی؛ ابوالحسن عبدالباقی بن قانع قاضی؛ |
| برخی آثار | الأمالي (ابن بشران) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE15137AUTHORCODE |
تولد
عبدالملک بن محمد بن عبدالله بن بشران بن محمد بن بشران بن مهران أموی مولاهم بغدادی در شوال سال 339ق متولد شد. کنیه‌اش ابوالقاسم بود.[۱]
ستایش دیگران از وی
خطیب بغدادی درباره او گفته: «کتبنا عنه و کان صدوقا ثبتا صالحا و کان یشهد قدیما عند الحکام ثم ترک الشهادة رغبة عنها»؛ ما از او روایاتی فراگرفته و نوشته‌ایم و صدوق و ثبت و صالح بود و پیشترها شاهد بر امور حاکمان بود ولی بعدها این کار را به خاطر آنکه از آن خوشش نمیآمد رها کرد.
ذهبی نیز در «سیر أعلام النبلاء» مینویسد: «الشیخ الامام المحدث، الصادق، الواعظ، المذکر، مسند العراق»؛ بزرگ و امام محدث راستگوی واعظ مذکر و مسند عراق بود.
و نظر ابن عماد در «شذرات الذهب» درباره وی اینچنین است: «الواعظ المحدث مسند وقته»؛ واعظی محدث و مسند زمان خودش بود.[۲]
اساتید
- ابوبکر احمد بن سلیمان فقیه نجاد؛
- ابوعلی محمد بن احمد بن حسن صواف؛
- ابوبکر محمد بن عبدالله بن ابراهیم شافعی؛
- ابوالحسن عبدالباقی بن قانع قاضی؛
- ابوبکر محمد بن حسین بن عبدالله آجری؛
- ابوعلی حسن بن خضر بن عبدالله اسیوطی؛
- ابومحمد عبدالله بن محمد بن اسحاق فاکهی؛
- ابوعلی احمد بن فضیل بن عباس بن خزیمه؛
- ابوسهل احمد بن محمد بن عبدالله بن زیاد قطان؛
- ابوطالب محمد بن علی بن عطیه مکی؛
- ابومحمد عبدالله بن محمد بن طاهر علوی؛
- ابوالحسن محمد بن احمد بن سفیان قرشی؛
- ابوالعباس احمد بن ابراهیم بن علی کندی؛
- ابوبکر احمد بن جعفر بن حمدان بن مالک؛
- ابومحمد عبدالخالق بن حسن بن محمد معدل؛
- ابوالحسن علی بن عبدالرحمن بن ابی السری؛
- ابومحمد جعفر بن محمد بن احمد بن حکم واسطی؛
- ابواحمد حمزة بن محمد بن عباس عقبی؛
- ابومحمد دعلج بن احمد بن دعلج؛
- ابوالحسین محمد بن ابراهیم بن سلمه حضرمی؛
- ابوعبدالله محمد بن زید بن علی بن مروان ابزاری؛
- ابوالحسن احمد بن اسحاق بن نیخاب طیبی؛
- ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن ابراهیم دیبلی؛
- ابوالحسن علی بن عمر بن احمد بن عبدالله دارقطنی؛
- ابوالحسن محمد بن عبدالله بن محمد بن عبدالمؤمن؛
- ابوعمرو عثمان بن احمد معروف به ابن سماک؛
- ابوالفضل عبدالله بن عبدالرحمن بن محمد زهری؛
- ابوحفص عمر بن محمد بن احمد جمحی.[۳]
شاگردان
- محمد بن منذر بن طیبان؛
- ابومنصور محمد بن احمد خیاط؛
- ابوالقاسم بن ابوعلاء؛
- ابوالفضل بن خیرون؛
- خطیب بغدادی: احمد بن علی بن ثابت؛
- ابوالخطاب بن جراح؛
- ابوغالب باقلانی؛
- ابوسعد اسدی؛
- ابوغالب محمد بن عبدالعزیز؛
- علی بن احمد بن فتحان شهروزی.[۴]
وفات
ابن بشران در ربیعالآخر سال 430ق از دنیا رفت و وصیت کرد در کنار شیخ ابوطالب مکی دفن شود.[۵]
آثار
- الأمالی.
پانویس
منبع مقاله
ابو عبدالرحمن عادل بن یوسف عزازی، الأمالی، تألیف عبدالملک بن محمد بن بشران، دارالوطن، ریاض، 1418ق / 1997م.