احمدی بیرجندی، احمد
مرحوم استاد احمد احمدى بيرجندى به سال 1301 شمسى در بيرجند متولد شد. قرآن و کتابهاى مذهبى را در مكتب‌خانه آموخت و در سال 1324 برای ادامه تحصيل روانه تهران شده در رشته زبان و ادبيات فرانسه به دانش‌اندوزى پرداخت و در سال 1328 ليسانس زبان فرانسه گرفت. در همين سالها درسهاى فرعى ادبيات را در محضر دكتر محمد معين، دكتر خانلرى، دكتر يحيى مهدوى و عالم ربانى الهى قمشه‌اى آموخت و ادبيات فارسی در دل و جانش پرورش يافت. در سال 1328 به زادگاهش بيرجند بازگشت و به تدريس زبان فرانسه پرداخت، ضمناً با مجله يغما همكارى داشت و مقالاتى مفيد از نشريات فرانسه برای آن مجله ترجمه مى‌كرد.
| نام | احمدی بیرجندی، احمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1301 ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1377 ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE1438AUTHORCODE |
در سال 1340 به مشهد منتقل شد و دلبستگى‌اش به زبان و ادبيات فارسی بر تخصص در زبان فرانسه غالب آمد و مقرر شد به عنوان دبير ادبيات فارسی در دبيرستانها و تربيت معلم و دانشسراى راهنمايى به تدريس پردازد. البته هشت سال هم در دانشكده تازه تاسيس الهيات به تعليم زبان فرانسه اشتغال داشت.
برخى آثار وى عبارتند از: اشك خون: مناقب و مراثى حضرت سيدالشهداء(ع)، پرتوى از سيماى تابناك على‌عليه‌السلام، چهارده اختر تابناك، خداپرستى در شعر فارسی، داناى راز (زندگى، انديشه و شعر اقبال لاهورى)، على‌عليه‌السلام اسوه تقوى و عدالت، مدايح رضوى در شعر فارسی، مدايح محمدى(ص) در شعر فارسی، مدايح و مراثى حضرت ابوالفضل‌عليه‌السلام در شعر فارسی، مناجات و دعا در شعر فارسی، مناقب حضرت موسى‌بن جعفرعليهماالسلام در شعر فارسی، مناقب علوى در شعر فارسی، مناقب فاطمى در شعر فارسی، مناقب و مراثى اهل‌بيت‌عليهم‌السلام، نوبهار عالم جان (مناقب مهدوى در شعر فارسی)، و دهها مقاله ادبى و غير آن در مجلات. همچنين مقالاتى در ترجمه‌آثار ديگران و مقالاتى در نقد آثار ديگران. مرحوم احمدى كه از نویسندگان بنياد پژوهشهاى آستان قدس رضوى به شمار مى‌رفت به سال 1377 در شهر مقدس مشهد دار فانى را وداع گفت.
سيدعلى نقوى زاده كه کتاب مدايح رضوى اثر مشترك او و احمدى بيرجندى است، اهل طبس و از همكاران بنياد پژوهشهاى آستان قدس رضوى است. از جمله آثار وى مى‌توان به برگزيده و شرح سياست نامه و برگزيده و شرح كليلة و دمنة و مقالاتى چون تأثير تصوف بر نظم و نثر فارسی اشاره كرد.