امینی، محمدهادی

محمدهادى امينى فرزند ارشد آيت‌الله علامه امينى(ره) به سال 1310ه.ش در شهر تبريز ديده به جهان گشود و چون به سن هفت سالگى رسيد‌ ‎در مكتب شيخ اديب كه از مكتبداران فاضل و ماهر آن عصر بود، تحصيلات مقدماتى را فرا گرفت و با ارشاد پدر بزرگوارشان به تحصيل علوم حوزوى پرداخت. ايشان از محضر اساتيد والامقامى، چون آيت‌الله حكيم، آقاشيخ محمدعلى اردوبادى، آقابزرگ طهرانى، سيد‌‎على فانى، علامه محمدتقى جعفرى، سيد‌‎حسين حمامى و علامه امينى پدر گران‌قدرشان كسب فيض نموده و تا سطح خارج فقه و اصول را در حوزه نجف اشرف تلمذ نمود. از طرفى به جهت علاقه و تبحر فراوان در ادبيات و شعر زبان عربى، مدرك دكترى را در رشته ادبيات عرب از دانشگاه الازهر مصر اخذ كرد.

امینی، محمد هادی

نام	امینی، محمد هادی
نام‎های دیگر	م‍ح‍م‍ده‍ادی‌ الام‍ی‍ن‍ی‌ ه‍ادی‌ الام‍ی‍ن‍ی‌
نام پدر
متولد	1314 ش
محل تولد
رحلت	1379 ش
اساتید
برخی آثار
کد مؤلف	AUTHORCODE1903AUTHORCODE

آثار به جامانده از ايشان شامل سه دسته مى‌باشند

دسته اول، 27 اثر را در قالب كتب عربى و فارسی در برمى‌گيرد كه تاكنون به طبع رسيده است و عناوين آن در ذيل خواهد آمد.

دسته دوم آثار ايشان تحقيقاتى است كه پيرامون كتب مختلف صورت گرفته است كه اين كتاب‌ها عموماًصبغه ادبى دارد و بعضا درباره فضايل و مناقب اهل‌بيت(ع) است كه در مجموع 20 كتاب را به خود اختصاص داده است.

دسته سوم آثار ايشان كه در آخرين سال‌هاى عمر آن بزرگوار به رشته تحرير درآمده است و هنوز به چاپ نرسيده است، شامل شش تألیف مى‌باشد كه عناوين آن‌ها در پى خواهد آمد.

با توجه به تبحر مرحوم در ادب و شعر عرب و نيز آشنايى و اشراف كافى او بر كتب رجالى و تاريخى، اكثر تأليفات ايشان در خصوص موضوعات تراجم رجال و راويان ائمه اطهار(ع)، ماخذشناسى آثار مؤلفان شهير، ادب و شعر مى‌باشد. آن بزرگوار تحقيقات وسيعى را پيرامون كتاب ارزشمند نهج‌البلاغه از جنبه‌هاى ادبى، تاريخى، رجالى و... و نيز درباره گردآورنده آن شريف رضى و همچنين مناقب امیرالمؤمنین(ع)، پيروان و روات آن امام همام داشته است.

از آثار برجسته ايشان كتاب «اصحاب الامام اميرالمؤمنين و الرواة عنه» مى‌باشد كه بنابر ويژگى‌هاى خاص اين كتاب كه مهم‌ترين آن ارتباطش با شخصيت مولا على(ع) است و جنبه‌هاى ديگرى كه بعدا به عرض خواهد رسيد، به معرفى تفصيلى و تطبيقى كتاب مذكور با كتاب ديگرى از ايشان به نام «اعلام نهج‌البلاغه» خواهيم پرداخت.

و سرانجام شمع پر فروغ و جودش در روز چهارشنبه 18 شعبان سال 1412ه.ق مطابق با 25 آبان ماه 1379 ه.ش به خاموشى گراييد و به ملكوت اعلى پيوست.