شافعی، محمد بن ادریس
ابوعبدالله محمد بن ادريس شافعى، پيشرو مذهب شافعيه، در سال 150ق در غزّه، از شهرهاى فلسطين، چشم به جهان گشود و در سال 204ق در فسطاط، از شهرهاى مصر، چشم از جهان فرو بست.
| نام | شافعی، محمد بن ادریس |
|---|---|
| نامهای دیگر | شافعی، ابوعبدالله محمد
اب‍و ع‍ب‍دال‍ل‍ه محمد بن ادریس ال‍ش‍اف‍ع‍ی امام شافعی، محمد محمد بن ادریس امام ال‍ش‍اف‍ع‍ی مطلبی، محمد بن ادریس امام محمد بن ادریس شافعی قرشی مطلبی، محمد بن ادریس |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 204 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | أحكام القرآن (شافعی) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE02701AUTHORCODE |
مناقب بسيارى در متون كلاسيك براى شافعى ذكر شده است، امّا بيم اين مى‌رود كه تذكره نويسان در مناقب ايشان، همانند بسيارى ديگر به افسانه سازى و شخصيت پردازى، گرويده باشند تبيين دقيق و موشكافانۀ وقايع زندگى شافعى اندكى نيز دشوار مى‌نمايد.مادرش از قبيلۀ ازد بوده است.شافعى پدرش را در كودكى از دست داد.مادرش به آموزش و پرورش او همّت گمارد.شافعى سالهاى بسيارى را در ميان «اهل البدو» سپرى كرد و عربیّت او شهرۀ خاص و عام گشت قرآن را در هفت سالگى، دو كتاب الموطّا، مالك بن انس(م 179 ق)پيشرو مذهب مالكيه، را در ده سالگى در سينه جاى داد.
شافعى متواليا ميان مكه، بغداد و مصر در سفر بوده است، مدتى در نجران، از شهرهاى يمن بر منصب قضاوت نشسته است. سرانجام در سال 200ق به مصر بازگشت و تا پايان عمر در آنجا ماند.در دورۀ خلافت ايوبيان (540-613 ق) در مصر بارگاه با شكوهى جهت او بر پا شد كه مأمن زائران مختلف دنياست.اشعار بسيارى را به او نسبت داده‌اند.مسلم بن خالد الزنجى(م 179 ق) و مالك بن انس از استادان او، و فقهاى بزرگى مانند مزنى(م 264 ق) و بويطى(270 ق) از شاگردان او به شمار مى‌روند.
آثار
- الامّ در 7 جزء مهمترين كتاب شافعى است.و به احكام عملى و فقهى مى‌پردازد.
- الرسالة مهمترين كتاب شافعى در اصول فقه است.اين اثر به بيان خاص و عام، ناسخ و منسوخ، مجمل و مبيّن قرآن مى‌پردازد.
- احكام القرآن(كتابى مستقل غير از كتاب مورد بحث) در اين اثر گونه‌اى از معنا شناسى آيات احكام را ارائه مى‌دهد.آراء مهم شافعى در باب قرآن بيشتر در «الرساله»آمده است.
- جامعى المزنى
- الكبير و الصغير
- مختصر آنها
- مختصر الربيع
- مختصر البويطى
- حرمله
- الحجة
- الامالى
- الاملاء
در مجموع 103 اثر در تفسير، فقه، اصول فقه، و ادب براى او بر شمرده‌اند.