احمدی بیرجندی، احمد
مرحوم استاد احمد احمدى بيرجندى به سال 1301 شمسى در بيرجند متولد شد. قرآن و کتابهاى مذهبى را در مكتب‌خانه آموخت و در سال 1324 برای ادامه تحصيل روانه تهران شده در رشته زبان و ادبيات فرانسه به دانش‌اندوزى پرداخت و در سال 1328 ليسانس زبان فرانسه گرفت. در همين سالها درسهاى فرعى ادبيات را در محضر دكتر محمد معين، دكتر خانلرى، دكتر يحيى مهدوى و عالم ربانى الهى قمشه‌اى آموخت و ادبيات فارسى در دل و جانش پرورش يافت. در سال 1328 به زادگاهش بيرجند بازگشت و به تدريس زبان فرانسه پرداخت، ضمناً با مجله يغما همكارى داشت و مقالاتى مفيد از نشريات فرانسه برای آن مجله ترجمه مى‌كرد.
| نام | احمدی بیرجندی، احمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | 1301 ش |
| محل تولد | |
| رحلت | 1377 ش |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE1438AUTHORCODE |
در سال 1340 به مشهد منتقل شد و دلبستگى‌اش به زبان و ادبيات فارسى بر تخصص در زبان فرانسه غالب آمد و مقرر شد به عنوان دبير ادبيات فارسى در دبيرستانها و تربيت معلم و دانشسراى راهنمايى به تدريس پردازد. البته هشت سال هم در دانشكده تازه تاسيس الهيات به تعليم زبان فرانسه اشتغال داشت.
برخى آثار وى عبارتند از: اشك خون: مناقب و مراثى حضرت سيدالشهداء(ع)، پرتوى از سيماى تابناك على‌عليه‌السلام، چهارده اختر تابناك، خداپرستى در شعر فارسى، داناى راز (زندگى، انديشه و شعر اقبال لاهورى)، على‌عليه‌السلام اسوه تقوى و عدالت، مدايح رضوى در شعر فارسى، مدايح محمدى(ص) در شعر فارسى، مدايح و مراثى حضرت ابوالفضل‌عليه‌السلام در شعر فارسى، مناجات و دعا در شعر فارسى، مناقب حضرت موسى‌بن جعفرعليهماالسلام در شعر فارسى، مناقب علوى در شعر فارسى، مناقب فاطمى در شعر فارسى، مناقب و مراثى اهل‌بيت‌عليهم‌السلام، نوبهار عالم جان (مناقب مهدوى در شعر فارسى)، و دهها مقاله ادبى و غير آن در مجلات. همچنين مقالاتى در ترجمه‌آثار ديگران و مقالاتى در نقد آثار ديگران. مرحوم احمدى كه از نویسندگان بنياد پژوهشهاى آستان قدس رضوى به شمار مى‌رفت به سال 1377 در شهر مقدس مشهد دار فانى را وداع گفت.
سيد على نقوى زاده كه کتاب مدايح رضوى اثر مشترك او و احمدى بيرجندى است، اهل طبس و از همكاران بنياد پژوهشهاى آستان قدس رضوى است. از جمله آثار وى مى‌توان به برگزيده و شرح سياست نامه و برگزيده و شرح كليلة و دمنة و مقالاتى چون تأثير تصوف بر نظم و نثر فارسى اشاره كرد.