موسوی جزایری، سید محمدعلی
آیت‌الله سيد محمدعلى موسوى جزايرى (1322 ش) در شهر شوشتر متولد شده است.
| نام | موسوی جزایری، محمد علی |
|---|---|
| نام های دیگر | |
| نام پدر | آيه‌الله سيد محمد على موسى جزايرى |
| متولد | 1322 ش |
| محل تولد | شوشتر |
| رحلت | |
| اساتید | آيت‌الله سيد محمدحسن آل طيب؛ علّامه حاج شيخ محمدتقى شوشترى سيد ابوالقاسم خويى و امام خمينى (ره) |
| برخی آثار | تحریر الأصول (موسوی جزایری، محمدعلی) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE4805AUTHORCODE |
اجداد وى تا سيد نعمت‌الله جزايرى، همگى در كسوت روحانیت و خادمان شريعت محمدى(ص) بوده‌اند. پدرش آيه‌الله آقا سيد محمد على موسى جزايرى، از علماى وارسته شوشتر و در بين خواص و اهل فضل، مورد توجّه و احترام بود. او همواره به تدريس و تربيت طلّاب مشغول بود. مادرش نيز دختر مرحوم آيه‌الله آقا سيد مهدى آل طيب بوده است.
تحصیلات
سيد محمد على در شش سالگى، تحصيلات خود را از مكتب‌خانه حقّانى آغاز كرد. دروس آن مكتب‌خانه، تركيبى از معلومات قديم و جديد بود.
وى پس از پايان آن دوره، به حوزه علميه شوشتر رفت و مقدّمات را نزد پدر و نيز دايى بزرگوار خود، آيت‌الله سيد محمدحسن آل طيب و علّامه حاج شيخ محمدتقى شوشترى، صاحب قاموس الرجال خواند.
هنوز مقدّمات را تمام نكرده بود كه در سفرى به مشهد، در حرم ثامن الحجج(ع) به دست پدرش، معمّم شد.
وى دوره مقدّمات، سطح و مقدارى از خارج را در شوشتر گذراند. آن‌گاه براى تكميل تحصيلات، به نجف اشرف مهاجرت نمود. وى از هنگام ورود به نجف، با جدّيت به درس خواندن، نوشتن و مباحثه مشغول شد. او در نجف اشرف، از محضر آيات عظام: سيد محمد جعفر مروّج، سيد جعفر جزايرى، سيد محمدباقرصدر، سيد على سيستانى، ميرزاعلى غروى تبريزى، سيدعلى بهشتى، سيد ابوالقاسم خويى و امام خمينى (ره) بهره فراوان برد.
مدت زيادى از ورود او به نجف اشرف نگذشته بود كه بعثى‌ها كودتا كرده، عبدالرحمان عارف را كنار زده و حكومت را به دست گرفتند. در ابتدا، تعرّضى نسبت به حوزه علميه و اهل علم نداشتند؛ ولى رعب و وحشت بسيارى در عموم مردم ايجاد شده بود.
كودتاكنندگان پس از آن كه از تثبيت قدرت خود مطمئن شدند، تعرّض به حريم حوزه علميه را آغاز كردند كه پس از عكس العمل شديد مراجع به‌ويژه آيت‌الله سيد محسن حكيم، عقب‌نشينى نمودند. تا مدتى نيز آرامش حاكم بود. ولى سرانجام در اواخر سال 1350ش همه ايرانيان مقيم عتبات عاليات را تبعيد كردند كه سيد محمدعلى نيز از جمله آنان بود.
وى پس از بازگشت به ايران، هم‌چنان عاشق ادامه تحصيل بود. از اين‌رو، وارد حوزه علميه قم گرديد و از محضر عالمان نامدارى همچون حضرات آيات: حسين وحيد خراسانى و محمدعلى اراكى استفاده برد.
هجرت به اهواز
ايشان در سال 1353ش به دعوت جمعى از اهالى اهواز براى امامت در مسجد جزايرى به آن شهرستان دعوت شد. در ابتدا، مسئوليت وى امامت مسجد جزايرى و تدريس تنى چند از طلّاب بود. گاهى نيز در مناسبت‌ها منبر مى‌رفت. ولى پس از چندى متوجّه خلأ معنوى در جامعه به‌ويژه در نسل جوان شده و ازاين‌رو، مبادرت به تأسيس كتابخانه‌اى در مسجد و تشكيل جلسات اعتقادى، تفسيرى و اقتصاد اسلامى نمود.
رفته‌رفته مسجد پايگاه جوانان مذهبى و شيفته اسلام و انقلاب شد و از طريق آيت‌الله پسنديده كه در آن زمان وكيل تام الاختيار امام(ره) در قم بود، نمايندگى حضرت امام (ره) در امور حسبيه و وجوهات شرعيه را به عهده گرفت.
فعالیت انقلابی
وى همچنين با نيروهاى انقلاب ارتباط برقرار نمود.
با شهادت مشكوك سيد مصطفى خمينى، فعاليت ايشان وارد مرحله جديدى شده و اعلاميه‌اى با امضاى جامعه روحانیت منتشر كرد. وى در اين اعلاميه نام مبارک «امام خمينى(ره)» را كه سال‌هاى طولانى ممنوع بود، نوشته و منتشر كردند و در مراسم ختم فرزند امام(ره)، اعلاميه بين مردم پخش شد.
ايشان در مهر 1357ش به قصد زيارت حضرت امام (ره) و معالجه پدرش، از لندن عازم پاريس شد و نظر ايشان را در مسائل مهمى كه مربوط به تداوم نهضت به‌ويژه در ارتباط با درگيرى مسلّحانه با دژخيمان رژيم و چند مسئله مهم ديگر جويا شد.وى پس از بازگشت از پاريس، در جلسه‌اى كه با حضور جامعه روحانیت و بزرگان قم تشكيل شد، پيام امام(ره) را به محضر آقايان ابلاغ نمود و با استقبال بى‌نظير آنان مواجه شد و در همان جلسه، تصميم به برگزارى راهپيمايى بزرگى گرفته شد.
آن راهپيمايى از مدرسه آيت‌الله بهبهانى به سمت حسينيه اعظم برگزار شد و همه به ميدان آمدند و مطمئن شدند كه سقوط رژيم خواست عموم مردم است و رهبرى امام(ره) را خاص و عام پذيرفته‌اند.
دفاع از ولایت فقیه در مجلس
وقتى پيش‌نويس قانون اساسى در اختيار ايشان قرار گرفت، ولى صحبتى از ولايت فقيه در آن كميته نبود. ازاين‌رو، ايشان، طرحى نوشت كه در يكى از سخنرانى‌هاى قبل از دستور مجلس، آن را خواند و به كميسيون قوه مقنّنه كه عهده‌دار بحث ولايت هم شده بود، تقديم نموده و از آن دفاع كرد.
فعالیت در جنگ
وى در طرح ستاد پشتيبانى جنگ در استان‌ها و شوراى عالى آن در كشور كه به تأييد حضرت امام (ره) رسيده بود نيز فعاليت داشت.
سکونت در اهواز
پس از پايان جنگ، وى در اهواز ساكن شد. او از آغاز استقرار در اهواز، احساس كرد، اصلى‌ترين نياز جامعه، نياز فرهنگى است و تأمين اين نياز، منحصر به حوزه علميه است.
پيروزى انقلاب اسلامى، اوضاع را متحوّل كرد و زمينه را براى استقبال جوانان فراهم آورده بود. وى از اين فرصت استفاده كرد و حوزه سابق را كه به علّت حوادث انقلاب و جنگ تحميلى، از هم گسسته بود، تجديد نمود. صدها نفر طلبه در اين حوزه در مقاطع مختلف از سطوح و مقدّمات گرفته تا درس خارج، مشغول تحصيل هستند و علاوه بر اين‌ها، نمايندگى ولى فقيه در استان خوزستان و امامت جمعه شهر اهواز نيز بر عهده ايشان مى‌باشد.
آثار
تحرير الاصول
منابع مقاله
- پايگاه اطلاع‌رسانى خبرگان رهبرى، سه شنبه، 26 مهرماه 1390ش.
- پايگاه اطلاع‌رسانى انديشمندان اسلامى، سه شنبه، 26 مهرماه 1390ش.