ابن بسطام، حسین
ابن بسطام، حسين بن بسطام بن سابور (شاپور) زيات واسطى، محدث شيعى امامى سدۀ 4ق10/م بود. از زندگى وى چندان اطلاعى در دست نيست. پدرش بسطام و عموهايش زكريا، زياد و حفص، از ثقات بوده و از امام صادق(ع) و امام كاظم(ع) روايت كرده‌اند. خوانسارى وى را هم طبقۀ كلينى و ابن قولويه قمى دانسته است. حر عاملى او را از راويان حديث ذكر كرده است.
آثار
کتاب «طب الائمة» را او و برادرش ابوعتاب (عبدالله بن بسطام) تأليف كرده‌اند. اين کتاب بسيار سودمند است و در آن در باب بهداشت خوراكى‌ها و منافع آنها و نيز ادعيه و تعويذها گفت و گو شده است[۱]
پانویس
- ↑ مقیمی، قهار، ج3، ص112
منابع مقاله
مقیمی، قهار، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374
==وابسته‌ها==