فخر رازی، محمد بن عمر

فخرالدين ابوعبداللّه محمّد بن عمر بن حسين رازى شافعى (543-606 ق) عالم بزرگ، متکلم، فقیه و مفسر ایرانی است. معروفترین اثر او کتاب مفاتیح الغیب مشهور به تفسیر کبیر فخر رازی است که از مفصل‌ترین تفاسیر قرآن است.

نام	فخر رازی، محمد بن عمر
نام های دیگر	رازی، فخرالدین فخرالدین رازی فخر رازی، ابوعبدالله
نام پدر	عمر
متولد	544ق
محل تولد	شهر ری
رحلت	606 هـ.ق -هرات
اساتید	سمعانی(سمنانی)، مجدالدین جیلی، ضیاالدین عمر، محمود بن حسن حمصی
برخی آثار	المحصل لباب الاشارات و التنبیهات منطق الملخص
کد مؤلف	AUTHORCODE693AUTHORCODE

ولادت

امام فخرالدین ابوعبدالله محمد بن عمر بن حسین بن حسن بن علی تیمی طبرستانی مشهور به ابن خطیب رازی و امام المشککین از بزرگان متکلمین و خطبا و فیلسوف مشهور سده ششم هجری در 25 رمضان سال 543 یا 544 در شهر ری زاده شد. محمد بن عمر فخر رازی یکی از مشاهیر علمی و ادبی اسلام شمرده می‌شود که در عصر خود از بزرگترین علما و حکمای اسلام بوده و در علوم معقول و منقول یعنی فلسفه، کلام، ریاضیات و فقه و اصول، تفسیر قرآن و ادبیات استاد، صاحب نظر و مرجع فضلای زمان محسوب می‌شده است.^[۱]

تحصیلات

علوم فقه و اصول و كلام اوليه را نزد پدرش آموخت و پس از وفات پدر به شهر رى سفر نموده و نزد كمال سمعانى رفت واو را به عنوان مرشد و استاد برگزيد. پس از مدتى جهت تكميل دروس، به مراغه سفر نمودو علم كلام و حكمت را نزد مجدالدين جيلي كه از بزرگان فن بود آموخت

رازى مدتى به سفر رفت و در خوارزم و ماوراء النهر به دليل بيان مطالبى بر خلاف مذهب مردم آنجا، از شهر اخراج شده به هرات رفت. در آنجا مورد اكرام و احترام‌سلاطين غورى قرار گرفت و سلطان غياثالدين محمد غورى مسجد جامع‌بزرگ و مدرسه جامع هرات را براى مجالس پند و درس امام فخر رازى بنا نهاد.

فخر رازى به دليل آنكه دو پسرش داماد يكى از ثروتمندان رى بودند، از وضع مالى خوبى برخوردار بود.

آثار

او در موضوعات مختلفى از خود آثارى بر جاى گذاشته كه از آن جمله تفسير كبير با عنوان مفاتيح الغيب و همچنين كتابى در بيان انساب آل ابى‌طالب با عنوان الشجرة المباركة في أنساب الطالبية است. برخى ديگر از كتب وى چنين است: ارشاد النظائر إلى لطائف الأسرار، تهذيب الدلائل و عيون المسائل، الزبده و المحصّل كه اين چهار كتاب در علم كلام نوشته شده است. مؤاخذات على النحاة، تحصيل الحق، عيون المسائل التجاريّة، البيان و البرهان، نهاية الإيجاز في دراية الإعجاز، نهايةالعقول، المطالب العاليه، رسالة في النبّوات، الخمسين في اصول‌الدين، اسرار النجوم، المحصول در علم اصول فقه، إحكام الأحكام، الرياض المونقة، رسالة في النفس، الأربعين في اصول‌الدين، لباب الإشارات.