الإشارات الإلهية إلی المباحث الأصولية
الإشارات الإلهية إلى المباحث الأصولية، كه نام كامل آن «الإشارات الإلهية إلى المباحث الأصولية، تفسير القرآن العظيم» است، اثر امام نجم الدين ابى‌الربيع سليمان بن عبدالقوى بن عبدالكريم طوفى صرصرى حنبلى (متوفى 716ق)، با تحقيق و تصحيح ابوعبدالله محمدحسن محمدحسن اسماعيل شافعى، است كه در آن اشاراتى كه در قرآن كريم به مسائل اعتقادى وجود دارد، تبيين شده است.
| نام کتاب | الإشارات الإلهیة إلی المباحث الأصولیة |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | الإشارات الإلهية إلى المباحث الأصولية، تفسير القرآن العظيم |
| پدیدآورندگان | طوفی، سلیمان بن عبدالقوی (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 95/5 /ط9الف5 |
| موضوع | اصول فقه اهل سنت
تفاسیر اهل سنت - قرن 8ق. |
| ناشر | دار الکتب العلمية، منشورات محمد علي بيضون |
| مکان نشر | بیروت - لبنان |
| سال نشر | 1426 هـ.ق یا 2005 م |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE11559AUTOMATIONCODE |
ساختار
كتاب با دو مقدمه از محقق و نويسنده آغاز و سپس تمام آياتى كه بحثى اعتقادى در آنها مطرح شده، به ترتيب سوره‌ها از سوره حمد تا سوره ناس، بررسى گرديده است.
نويسنده در تفسير آيات، به بررسى اقوال اشاعره و معتزله در موارد اختلافى پرداخته و در نهايت، به قول مشهور اشاره كرده است.
در تحقيق و تصحيح كتاب، از دو نسخه خطى استفاده شده است.[۱]
گزارش محتوا
در مقدمه محقق، اطلاعات مختصرى پيرامون زندگى‌نامه نويسنده و نسخ خطى كتاب، ارائه شده است.[۲]
مقدمه نويسنده، داراى سه فصل به شرح زير است:
- نويسنده در فصل اول، به شرح اسم كتاب پرداخته و تك‌تك واژه‌هاى آن را تبيين نموده است؛ مثلا فرموده است: «اشارات» جمع «اشاره» و به معنى ايماء به‌وسيله فعل يا گفتار به‌سوى امرى مى‌باشد. ايماء، به‌وسيله فعل، مانند چيزى را با حركات چشم و ابرو نشان دادن (خائنة الأعين، كه در قرآن آمده، از همين قبيل است). ايماء به‌وسيله گفتار عبارت است از: «با الفاظ اندك، معانى بسيار را فهماندن».[۳]
- در فصل دوم، به بيان انگيزه انتخاب موضوع كتاب و نگارش آن، پرداخته شده است. عدول مردم از كتاب خدا و سنت پيامبر(ص) در استنباط اصول دين و روى آوردن آنها به ادله عقلى و شبهات فلسفى و مغالطات سوفسطايى، نويسنده را بر آن داشته تا اثر حاضر را تأليف نمايد؛ كتابى كه در آن، به توضيح آياتى پرداخته شده كه به اصول دينى، اشاره دارند.[۴]
- در فصل سوم، نويسنده از منبع مورد اعتماد خود، كه بررسى قرآن كريم از آغاز تا پايان و تقرير مطالب اصولى از آنهاست، سخن مى‌گويد.
پس از اين مقدمه، به تفسير آيات قرآن كريم و تبيين اصول مورد اشاره در آن آيات، پرداخته شده است؛ به‌عنوان مثال، نويسنده در تفسير آيه «الرحمن الرحيم» .[۵]، به اين نكته اشاره دارد كه در اصول دين، كلام در مورد خداوند، يا درباره ذات اوست يا درباره صفات او يا درباره افعال او. در اينجا سخن درباره صفات است. دو لفظ يادشده، از رحمت مشتق شده‌اند و در مورد رحمت، اختلاف وجود دارد؛ برخى، آن را صفت فعل به معناى نيكى نمودن به خلق...و برخى، آن را صفت ذات، مثل علم دانسته و.[۶]
وضعيت كتاب
فهرست مطالب، در آخر كتاب آمده است.
پاورقى‌ها بيشتر به ذكر منابع اختصاص يافته است.
پانويس
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.
پیوندها
مطالعه کتاب الإشارات الإلهیة إلی المباحث الأصولیة در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور