عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم

نام	عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم
نام های دیگر	ع‍ق‍ی‍ق‍ی‌، ع‍ب‍دال‍رح‍ی‍م‌ ب‍خ‍ش‍ای‍ش‍ی‌، ع‍ب‍دال‍رح‍ی‍م‌ ع‍ق‍ی‍ق‍ی‌ ب‍خ‍ش‍ای‍ش‍ی‌، م‍ح‍رم‌
نام پدر
متولد	1322 هـ.ش
محل تولد
رحلت	1391 هـ.ش یا 1433 هـ.ق
اساتید
برخی آثار	کنز العرفان فی فقه القرآن روز واقعه مفاخر آذربایجان (جلد اول) تفسیر شریف نور الثقلین
کد مولف	AUTHORCODE422AUTHORCODE

ولادت

عبدالرحيم عقيقى معروف به «عقيقى بخشايشى»، فرزند حاتم، در سال 1361ق (مطابق با 1320ش) در قصبه «بخشايش» (زادگاه مادر پروين اعتصامى، شاعره نامدار) در 65 كيلومترى شرق تبريز، در يك خانواده كشاورز، پا به عرصه حيات نهاد.

تحصیلات

وی با داشتن علاقه وافر به تحصيل، زادگاه خويش را به عزم تبريز ترك گفته و در مدرسه طالبيه دروس ادبى و مقدماتى را فرا گرفت تا اين‌كه درسال 1378ق به قصد ادامه تحصيل، رهسپار حوزه علميه قم گرديد.

در آن حوزه مباركه، از محضر اساتيد معروف روز، بهره‌مند شد. دروس سطح را از اساتيد هم‌زبان خويش، آقايان حجج اسلام: شيخ احمد پايانى، حاج ميرزا يدالله دوزدوزانى و استاد جعفر سبحانى و دروس عاليه فلسفه، حكمت و فقه را از محضر اساتيد بزرگوار، شادروان علامه طباطبايى، شهيد مرتضى مطهرى و آيت‌الله سلطانى آموخت. اصول فقه را از محضر امام خمينى(ره) و خارج فقه را از محضر آيت‌الله گلپايگانى و برخى ديگر از مراجع معروف و دروس اخلاق و معارف عاليه را، از محضر آيت‌الله آخوند ملاعلى معصومى همدانى كسب نمود و از محضر ايشان موفق به اجازه روايتى در مسير اجازات حاج آقا بزرگ تهرانى گرديد.

هم زمان با تحصيلات حوزوى، در دروس دانشكده الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران، شاخه فقه و مبانى حقوق اسلامى و دروس دارالتبليغ اسلامى قم شركت جست، تا درسال 1391ق (1349ش) موفق به دريافت ليسانس از دانشگاه تهران و پايان‌نامه تحصيلى، از اين موسسه اسلامى گرديد.

پس از كسب تحصيلات عاليه حوزه و دانشگاه، زندگى او در دو كلمه خلاصه مى‌شود: قلم و قدم. با توجه به شوق و علاقه خاصى كه در خود مى‌ديد، رشته نويسندگى و خلق آثار قلمى را تعقيب نمود و تاكنون لحظه‌اى قلم را ترك نگفته است. اين رشته را رسما از سال 1340ش با جرايد معروف آن روز، مانند هفته‌نامه نداى حق، وظيفه، مجله نور دانش و... آغاز كرده و نخستين تأليفات خود، «نظرى به انجيل و تعليمات مسيحيت» و «همسران رسول خدا(ص)» را در سال 1340 و 1341ش نگاشت و در جلسات اسلام‌شناسى، زير نظر دكتر مفتح، به چاپ رساند تا اين‌كه در سال 1350ش به عضويت هيات تحريريه نخستين مجله اسلامى حوزه علميه قم، «درس‌هايى از مكتب اسلام» برگزيده شد و مقالات مختلفى در زمينه‌هاى اجتماعى، فرهنگى و اخلاقى منتشر ساخت. محصول اين همكارى، پديدآمدن خميرمايه آثار چاپى متعددى است كه تعداد آن‌ها، هم اكنون به 110 جلد بالغ مى‌شود. برخى از اين آثار، به زبان‌هاى زنده جهان، مانند انگليسى، عربى، فرانسه، اردو و تركى نيز ترجمه و منتشر شده‌اند.

پس از پيروزى انقلاب اسلامى، حدود 12 سال، در دانشكده‌هاى مختلف كشور، به‌ويژه دانشگاه آزاد اسلامى، در مرحله كارشناسى ارشد، تدريس داشته و هم‌اكنون عضو هيات علمى دانشگاه تهران و مدرس دروس معارف اسلامى مى‌باشد. اخيرا در پى نگارش كتاب «ديدارى با مسلمانان جمهورى آذربايجان»، موفق به دريافت درجه «دكترا» از آكادمى علوم آن جمهورى گرديده كه از طريق سفارت ايران به صورت رسمى به ايشان اعطا شده است. او در تعدادى از كنگره‌هاى بزرگ علمى و ادبى شركت جسته و مقالاتى را ارائه داده است. از آن ميان كنگره عاشورا، كنگره اوحدالدين مراغه‌اى و كنگره شيخ شهاب الدين اهرى را مى‌توان نام برد.

خدمات

از جمله اقدام عملى، فرهنگى و عمرانى ايشان عبارت است از:

احداث دو باب دبيرستان 12 كلاسه به نام دبيرستان امام اميرالمومنين(ع) با همكارى مردم، در سال 1366ش.
احداث يك دستگاه پل بزرگ، به طول صد متر، به نام «پل عباسيه» در سال 1370ش بر روى رودخانه «اوجان #:چاى» در زادگاه خويش.
احداث و مرمت جاده شوسه 14 كيلومترى در مسير بخشايش به جاده اهر، در سال 1367.
فراهم آوردن مقدمات جاده‌كشى 12 كيلومترى راه كردكندى، اشتلق عليا و سفلى و تازه كند به بخشايش.
خريد زمين، به مساحت 4000 متر و پى‌ريزى دبيرستان 8 كلاسه به نام «دبيرستان صديقه طاهره (ع)» در #:بخشايش جهت تحصيل دختران.
ايجاد و احداث يك باب مسجد به نام مسجد عباسيه(ع)در آذربايجان غربى.
اداره انتشارات «نويد اسلام» در قم.
مفروش نمودن حرم مطهر و نوبنياد حضرت رقيه(س) در سوريه، به عنوان روحانى كاروان، از طريق جلب #:كمك‌هاى زايران، در سفرهايى كه به آن كشور داشته است.