سرشار، عبادالله
ولادت
«عبادالله سرشار تهرانى» فرزند عبدالله، در يك خانواده متدين در سال 1324ش، در يكى از روستاهاى شهرستان ميانه چشم به جهان گشود.
کسب علم و دانش
در همان سال‌هاى نخست، پدر را از دست داد و تحت تكفل دايى خود بزرگ شد. در هفت سالگى بر اثر حادثه‌اى از ناحيه دست چپ معلول شد. وى پس از اتمام تحصيلات ابتدايى در همان روستا، جهت فراگيرى علوم حوزوى عازم شهرستان ميانه شد و پس از دو سال تحصيل در آن شهر، به شهر قم مسافرت كرد كه اين سفر مصادف با رحلت آيت‌الله بروجردى نيز بود.
پس از به وقوع پيوستن جريانات سال‌هاى 41 و حوادث خونين 15 خرداد 42 و بازداشت امام خمينى(ره)، تصميم گرفت براى ادامه تحصيل به نجف اشرف مهاجرت كند و تا سال 1353 همواره در دروس آيات عظام امام خمينى و آيت‌الله خوئى، بادكوبى، شيخ مجتبى لنكرانى، سيد عبدالله شيرازى، سيد محمد شاهرودى، راستى كاشانى، شيخ كاظم تبريزى و ابوالقاسم كوكبى شركت كرد در سال 1353 رژيم بعث تصميم به اخراج ايرانيان از عراق گرفت كه در آن زمان وى نيز به شهر قم مهاجرت كرده و در دروس آيات عظام ميرزا جوداد تبريزى، محمد تقى ستوده، شيخ احمد پايانى، شيح حسين نورى همدانى و... شركت كرد.
وى تا كنون در مراكز مختلف تحقيقاتى و علمى مشغول بوده كه از آن قبيل به موسسه الامام المهدى، دفتر تبليغات اسلامى در بخش تحقيقات آن، موسسه بنياد معارف اسلامى، مركز تحقيقات حج، بخش تحقيقات بنياد جانبازان، مركز فقه الائمة الاطهار و مدرسه امام باقر العلوم(ع) مى‌توان اشاره كرد.
آثار
تألیف يا تصحيح:
- معجم احاديث الامام المهدى(عج)
- تبصره الولى
- حليه الابرار
- حج الانبياء و الائمة
- مدينة المعاجز
- الحج فى القرآن
- الحج فى السنة
- مسالك الافهام
- جابر بن عبدالله الانصارى حياته و مسنده
- غيبة الطوسى
- رجال الشيعة فى اسانيد السنة
- حجة الوداع
- القواعد الفقهية
- قاعدة القرة
- تنسيق و تقويم نص
و...