عاشوری، مهدی

    از ویکی‌نور
    مهدی عاشوری
    NUR63558.jpg
    نام کاملمهدی عاشوری
    ولادت۱۲ خرداد ۱۳۵۹ش
    محل تولدایران
    دیناسلام
    مذهبشیعه
    پیشهاستاد دانشگاه، پژوهشگر
    اطلاعات علمی
    درجه علمیاستادیار
    دانشگاهدانشگاه فرهنگیان
    علایق پژوهشیفلسفه علوم انسانی، فلسفه تعلیم و تربیت، مطالعات علوم انسانی اسلامی، مبانی آمار و روش‌شناسی
    اساتید
    برخی آثار

    مهدی عاشوری (متولد ۱۳۵۹ش)، استادیار دانشگاه فرهنگیان، پژوهشگر و مدرس حوزه فلسفه علم، فلسفه تعلیم و تربیت و مطالعات علوم انسانی اسلامی است. وی دارای سوابق اجرایی و مدیریتی متعدد در نهادهای علمی و فرهنگی از جمله دانشگاه آزاد اسلامی و مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران بوده و مؤلف ۱۴ جلد کتاب تخصصی و بیش از ۳۰ مقاله علمی است. از مهمترین اساتید وی می‌توان به عبدالحسین خسروپناه اشاره کرد و از آثار شاخص او کتاب‌های "روش‌شناسی علوم اجتماعی" و "فلسفه اسلامی و فیزیک" است.

    ولادت

    مهدی عاشوری در ۱۲ خرداد ماه ۱۳۵۹ خورشیدی در ایران متولد شد.[۱][۲]

    تحصیلات

    • کارشناسی: فیزیک حالت جامد.
    • کارشناسی ارشد: فلسفه و کلام اسلامی.
    • دکتری: فلسفه علم (تعلیم و تربیت) از موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران (۱۳۹۶). رساله دکتری: بازنمایی مدل‌های آماری با تأکید بر استنباط علّی، موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران[۳]

    وی علاوه بر تحصیلات دانشگاهی، دوره‌های تخصصی دیگری از جمله مبانی اندیشه اسلامی (مؤسسه امام خمینی)، علوم اسلامی و معارف (حوزه دانشجویی شهید بهشتی) و دروس حوزوی (تا پایه ۶، طلبه آزاد، مدرسه مروی) را گذرانده است. از جمله اساتید مؤثر وی در دوران تحصیل و پژوهش، دکتر عبدالحسین خسروپناه بوده است.[۴]

    فعالیت‌ها

    دکتر عاشوری دارای بیش از ۱۰ سال سابقه اجرایی و مدیریتی در نهادهای علمی و فرهنگی است. از مهمترین سوابق اجرایی وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

    • مسؤول راه‌اندازی دانشکده تعلیم و تربیت اسلامی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات (از ۱۴۰۱)
    • مدیر دفتر مطالعات، برنامه‌ریزی، و تعالی علوم اجتماعی و دفتر فرهنگ و تمدن اسلام و ایران در دانشگاه آزاد اسلامی (۱۳۹۸-۱۴۰۱)
    • مدیر حوزه ریاست مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران (۱۳۹۵-۱۳۹۶)
    • عضو شورای پژوهشی پژوهشکده علم و تحول راهبرد دانشگاه آزاد اسلامی (از ۱۴۰۱)
    • عضو کمیته علمی شورای افکارسنجی دانشگاه آزاد اسلامی (از ۱۴۰۰)
    • مدیر گروه مطالعاتی «الگوهای جهاد فرهنگی» در مؤسسه فرهنگی کاظمیون (از آبان ۸۹ تا اسفند ۹۰)

    وی همچنین مجری و عضو تیم تحقیقاتی بیش از پانزده طرح پژوهشی ملی و سیاستی در حوزه‌های علوم انسانی، روش‌شناسی و علم‌شناسی بوده است.[۵]

    آثار

    کتاب‌های منتشر شده

    • فلسفه اسلامی و فیزیک: یادنامه دانشمند حکیم شهید فخری‌زاده؛ دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات (۱۴۰۱)
    • فلسفه علم، فناوری و جامعه (مشترک با عبدالحسین خسروپناه)؛ دانشگاه آزاد اسلامی (۱۴۰۱)
    • رئالیسم معرفتی (مشترک با عبدالحسین خسروپناه)؛ مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران (۱۳۹۹)
    • روش‌شناسی علوم اجتماعی (تحریر و تألیف دروس عبدالحسین خسروپناه)؛ مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران (۱۳۹۹)
    • تحلیل معرفت (مشترک با عبدالحسین خسروپناه)؛ مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران (۱۳۹۸)
    • تولید و تکوین علوم انسانیِ اسلامی (تحریر گفتارهای خسروپناه و پارسانیا و تألیف)؛ مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران (۱۳۹۸)
    • اندیشه‌های حکمی آیت‌الله شهید سید محمد باقر صدر (گردآورنده و ویراستار)؛ مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران (۱۳۹۷)
    • درآمدی بر جهاد علمی (تألیف)

    مقالات علمی (نمونه‌هایی از مقالات چاپ شده در مجلات علمی-پژوهشی)

    • شان هستی شناختی امور اعتباری‏ تقریری هستی شناختی از نظریه اعتباریات؛ مجله فلسفه و کلام اسلامی (۱۴۰۴)
    • بررسی شخصی سازی یادگیری دانش آموزان ۷ الی ۱۲ سال مبتنی بر هوش مصنوعی (با همکاری)؛ نشریه پژوهش های برنامه ریزی درسی و آموزشی (۱۴۰۳)
    • ابعاد و مولفه‌های آموزش مربی گری مدیران مدارس: یک مرور نظام مند (با همکاری)؛ نشریه آموزش و ارزشیابی (۱۴۰۳)
    • بررسی دروس فلسفی در برنامه کارشناسی روان شناسی؛ پژوهش نامه انتقادی متون و برنامه‌های علوم انسانی (۱۴۰۰)
    • نقش اعدادی «قوانین طبیعی» و «دلایل» در تعین پدیده‌های اجتماعی؛ نشریه تحقیقات بنیادین علوم انسانی (۱۳۹۹)
    • کاربردپذیری استنباط آماری از دیدگاه بازنمایی مدل های علمی (با همکاری)؛ فصلنامه روش شناسی علوم انسانی (۱۳۹۶)
    • بازنمایی مدل های آماری؛ دو رویکرد نگاشتی و استنباطی (با همکاری)؛ مجله فلسفه علم (۱۳۹۵)
    • واقع نمایی و ارزش معرفتی شناختهای ظنی بر مبنای نظریه اعتباریات علامه طباطبایی (با همکاری)؛ مجله فلسفه و کلام اسلامی (۱۳۹۵)[۶] [۷]

    پانويس

    منابع مقاله

    وابسته‌ها