اردوبادی، محمدعلی
| نام | میرزا محمدعلی اردوبادی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | میرزا ابوالقاسم |
| متولد | دی ماه 1273ش |
| محل تولد | تبریز |
| رحلت | مرداد 1339ش |
| اساتید | میرزا ابوالقاسم اردوبادی |
| برخی آثار | مولود کعبه
علي وليد الکعبة موسوعة النجف الأشرف العلمیة علم الأدیان موسوعة العلامة الأوردبادی |
| کد مؤلف | AUTHORCODE10860AUTHORCODE |
میرزا محمدعلی اردوبادی (1312-1380ق)، مشهور به علامه اردوبادی، فقیه و شاعر شیعه قرن چهاردهم هجری، از شاگردان و اصحاب خاص شیخ محمدحسین اصفهانى و از استادان شهید آیت‌الله قاضى طباطبایى و صاحب کتاب «أميرالمؤمنين و مولده بالكعبة».
ولادت
میرزا محمدعلی اردوبادی، در 21 رجب سال 1312ق در تبریز دیده به جهان گشود[۱].
خاندان
وی، فرزند آیت‌الله میرزا ابوالقاسم (محمدقاسم)، فرزند ملا محمدتقى فرزند ملا محمد قاسم، فرزند محمدتقى اردوبادى تبریزى غروى، از خانواده‌اى اصیل و ساکن نجف اشرف است. از محل سکونت آنها قبل از نجف اطلاعى در دست نیست.
این خانواده از نجف اشرف به اردوباد مهاجرت نمودند و در آنجا اقامت گزیدند، اما باز، دست سرنوشت آنها را از اردوباد به تبریز کوچانده و در آن شهر ماندگار شدند. پدر محمدعلى، یکى از مراجع تقلید شیعه و از فرزانگان خطه آذربایجان بود[۲].
مهاجرت به نجف و تحصیل
محمدعلى در حدود چهار سالگی، به‌همراه پدر راهى نجف اشرف شد و دروس مقدماتى، فقه و اصول را یکى پس از دیگرى پشت سر گذاشت و آنگاه در حلقه درس استدلالى پدر حاضر شده و بهره‌ها برد[۳].
اساتید
- پدر بزرگوارش؛
- سید میرزا على شیرازى، فرزند میرزاى شیرازى؛
- ملا فتح‌الله، معروف به شیخ‌الشریعه اصفهانى؛
- شیخ محمدحسین غروى اصفهانى؛
- شیخ محمدجواد بلاغى نجفى؛ و...[۴].
اجتهاد
او در عنفوان جوانى به درجه اجتهاد نایل آمد و فرهیختگانى، همچون آیات عظام: سید میرزا على شیرازى، میرزا حسین نائینى، شیخ عبدالکریم حائرى یزدى، سید حسن صدرالدین کاظمى، شیخ محمدباقر آیتى بیرجندى و شیخ محمدرضا (ابى‌المجد) اصفهانى، اجتهاد او را تأیید کردند[۵].
اجازات
بیش از شصت تن از فرزانگان گران‌قدر، همچون: میرزا محمدتقى شیرازى، شیخ ابوجعفر، معروف به مانع، سید محمدحسن آل طالقانى، سید محمدعلى شاه‌عبدالعظیمى، سید مصطفى نخجوانى، پدر بزرگوارش و...، به ایشان اجازه روایت داده‌اند و بزرگان فراوانی، همچون: سید محمدهادى میلانى، سید شهاب‌الدین مرعشى نجفى، سید مهدى غریفى بحرانى، سید احمد اسکویى و... نیز از وی اجازه روایت دریافت کرده‌اند[۶].
شاگردان
- شهید آیت‌الله قاضى طباطبایى؛
- سید عبدالعزیز طباطبایى؛
- محمدهادى امینى؛
و...[۷].
وفات
وی در شب پانزدهم صفر سال 1380ق، در شهر مقدس کربلا دار فانی را وداع گفت و پیکر وی، پس از انتقال به نجف اشرف، در صحن مطهر و در جوار مرقد شریف حضرت على(ع) به خاک سپرده شد[۸].
آثار
- تفسیر قرآن کریم (حاوى جزء اول)؛
- تفسیر سوره اخلاص؛
- أميرالمؤمنين و مولده بالكعبة؛
- حاشیه بر «بهجة العقائد في أصول‌الدين»؛
- الحديقة المبهجة؛
- الدرة الغروية في التحفة العلوية؛
- دیوان شعر (حاوى شش هزار بیت)
- الرد على الوهابية؛
- قطف الزهر؛
- زهر الرياض؛
- الحدائق ذات الأكمام؛
- الرياض الزهرة؛
- زهر الربى؛
- سبائك التبر في ما قيل في الإمام المجدد الشیرازي و آله من الشعر؛
- سبيك النظار في شرح حال الثار في شرح حال شيخ الثار؛
- حياة إبراهيم بن مالك الأشتر؛
- المثل الأعلى؛
- مقالاتی ارزشمند و متعدد در موضوعات مختلف؛
و...[۹].
پانویس
منابع مقاله
الوان‌ساز خویی، محمد، «آیت قلم»، برگرفته از سایت فرهیختگان تمدن شیعی، بارگذاری در 12 مهر 1394، به آدرس اینترنتی: http://nbo.ir/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D9%88%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DB%8C-%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%B2%D8%A7-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D9%88%D8%A8%D8%A7%D8%AF%DB%8C__a-332.aspx