طیبی، حسین بن عبدالله
| نام | طیبی، حسین بن عبدالله |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE21737AUTHORCODE |
حسین بن عبدالله بن محمد طیبی (متوفی 743ق)، لغوی، محدث، فقیه و مفسر سنی قرن هشتم.
ویژگی‌ها و اخلاق
ابن حجر درباره او می‌گوید: او مرد ثروتمندی بود که تمام دارایی خود را در جهت خیر خرج نمود و در آخر عمرش فقیر گشت. وی کریم، سخی، متواضع و حسن‌المعتقد بود و شدیدا فلاسفه و بدعت‌گذاران را رد می‌کرد و با وجود استیلای آنان بر بلاد اسلامی در آن زمان، فضایح آنان را افشا می‌کرد. شدیدا به خدا و رسولش علاقه‌مند بود. کثیرالحیاء و شب و روز و تابستان زمستان با وجود ضعف بینایی ملازم جماعت بود و برای شاگردانش از حفظ حدیث می‌خواند. روزش را دو بخش کرده بود؛ یک بخش آن را از بامداد تا ظهر به تفسیر مشغول بود و از ظهر تا عصر را به اسماع حدیث (صحیح بخاری) می‌گذراند.
وفات
ایشان در روز سه‌شنبه، سیزده شعبان 743ق، از دنیا رفت.
آثار
- شرح الكشاف في التفسير؛
- التبيان في المعاني والبيان؛
- الكاشف في حقائق السنن؛
- الخلاصة في أصول الحديث[۱].
پانویس
- ↑ ر.ک: صبحی بدری سامرایی، ص22-24
منابع مقاله
صبحی بدری سامرایی، مقدمه کتاب «الخلاصة في أصول الحديث»، تألیف حسین بن عبدالله طیبی، بیروت، لبنان، عالم الكتب، چاپ اول، 1405ق.