الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم
إيمان أبي‌طالب اثر سيد شمس‌الدين،فخار بن معدّ موسوى از علماى قرن ششم و هفتم هجرى است. همچنان كه از نامش پيداست در اثبات ايمان ابوطالب،پدر بزرگوار حضرت على(ع) تألیف شده است.
شيخ آقا بزرگ تهرانى نام «حجة الذاهب إلى إيمان أبي‌طالب» و «الرد على الذاهب إلى كفر أبي‌طالب» را نيز برای كتاب آورده است.
در نتيجه «إيمان أبي‌طالب» نام اصلى كتاب نيست و این نام را «سيد محمد بحر العلوم» كه كار تحقيق كتاب را به عهده داشته برای كتاب انتخاب كرده تا بنا بر آنچه در مقدمه آمده،نام كتاب كوتاه و زيبا باشد و در اولین نظر بيننده را جلب نمايد.
مؤلف استدلالهاى متقن و قوى در طول كتاب طورى ايمان ابوطالب را اثبات كرده كه جاى هيچ شك و شبهه‌اى باقى نماند و نه تنها اجماع مسلّم علماى شيعه را بر این مطلب اثبات مى‌كند،بلكه بسيارى از اهل سنت را هم كه قائل به این مطلب بوده‌اند به عنوان مؤيد شيعه ذكر مى‌نمايد.
كتاب داراى یک مقدمه و ده فصل و یک خاتمه است:
- مقدمه: شامل بيان انگيزه تأليف كتاب و مقام اجداد پيامبر و ابوطالب است.
- فصل‌هاى كتاب:
- فصل اول: در معناى ايمان و اثبات ايمان ابوطالب از راههاى مختلف.
- فصل دوم: ادلۀ قائلين به كفر ابوطالب از جمله آيۀ «إنك لا تهدي من أحببت» و جواب از آنها.
- فصل سوم: اثبات محبت پيامبر نسبت به ابوطالب كه با توجه به حرمت دوستى كفار ايمان ابوطالب را اثبات مى‌كند.
- فصل چهارم: كلمات و اشعار ابوطالب كه دلالت بر ايمان او مى‌كند.
- فصل پنجم: جريان مفقود شدن پيامبر و على عليهما‌السلام و امر ابوطالب به فرزندش جعفر بر نماز با آنان.
- فصل ششم: وفات ابوطالب و امر پيامبر به غسل و دفن او.....