ابن بشران، عبدالملک بن محمد
| نام | ابن بشران، عبدالملک بن محمد |
|---|---|
| نام‌های دیگر | عبد الملک بن محمد بن عبدالله بن بشران |
| نام پدر | محمد |
| متولد | 339ق |
| محل تولد | |
| رحلت | / 430ق |
| اساتید | ابوبکر احمد بن سلیمان فقیه نجاد؛
ابوعلی محمد بن احمد بن حسن صواف؛ ابوبکر محمد بن عبدالله بن ابراهیم شافعی؛ ابوالحسن عبدالباقی بن قانع قاضی؛ |
| برخی آثار | الأمالي (ابن بشران) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE15137AUTHORCODE |
عبدالملک بن محمد بن بشران (339-430ق) از ائمه محدثین اهل سنت و صاحب کتاب «الأمالي (ابن بشران)».
تولد
عبدالملک بن محمد بن عبدالله بن بشران بن محمد بن بشران بن مهران أموی مولاهم بغدادی در شوال سال 339ق متولد شد. کنیه‌اش ابوالقاسم بود.[۱]
ستایش دیگران از وی
خطیب بغدادی درباره او گفته: «کتبنا عنه و کان صدوقا ثبتا صالحا و کان یشهد قدیما عند الحکام ثم ترک الشهادة رغبة عنها»؛ ما از او روایاتی فراگرفته و نوشته‌ایم و صدوق و ثبت و صالح بود و پیشترها شاهد بر امور حاکمان بود ولی بعدها این کار را به خاطر آنکه از آن خوشش نمیآمد رها کرد.
ذهبی نیز در «سیر أعلام النبلاء» مینویسد: «الشیخ الامام المحدث، الصادق، الواعظ، المذکر، مسند العراق»؛ بزرگ و امام محدث راستگوی واعظ مذکر و مسند عراق بود.
و نظر ابن عماد در «شذرات الذهب» درباره وی اینچنین است: «الواعظ المحدث مسند وقته»؛ واعظی محدث و مسند زمان خودش بود.[۲]
اساتید
- ابوبکر احمد بن سلیمان فقیه نجاد؛
- ابوعلی محمد بن احمد بن حسن صواف؛
- ابوبکر محمد بن عبدالله بن ابراهیم شافعی؛
- ابوالحسن عبدالباقی بن قانع قاضی؛
- ابوبکر محمد بن حسین بن عبدالله آجری؛
- ابوعلی حسن بن خضر بن عبدالله اسیوطی؛
- ابومحمد عبدالله بن محمد بن اسحاق فاکهی؛
- ابوعلی احمد بن فضیل بن عباس بن خزیمه؛
- ابوسهل احمد بن محمد بن عبدالله بن زیاد قطان؛
- ابوطالب محمد بن علی بن عطیه مکی؛
- ابومحمد عبدالله بن محمد بن طاهر علوی؛
- ابوالحسن محمد بن احمد بن سفیان قرشی؛
- ابوالعباس احمد بن ابراهیم بن علی کندی؛
- ابوبکر احمد بن جعفر بن حمدان بن مالک؛
- ابومحمد عبدالخالق بن حسن بن محمد معدل؛
- ابوالحسن علی بن عبدالرحمن بن ابی السری؛
- ابومحمد جعفر بن محمد بن احمد بن حکم واسطی؛
- ابواحمد حمزة بن محمد بن عباس عقبی؛
- ابومحمد دعلج بن احمد بن دعلج؛
- ابوالحسین محمد بن ابراهیم بن سلمه حضرمی؛
- ابوعبدالله محمد بن زید بن علی بن مروان ابزاری؛
- ابوالحسن احمد بن اسحاق بن نیخاب طیبی؛
- ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن ابراهیم دیبلی؛
- ابوالحسن علی بن عمر بن احمد بن عبدالله دارقطنی؛
- ابوالحسن محمد بن عبدالله بن محمد بن عبدالمؤمن؛
- ابوعمرو عثمان بن احمد معروف به ابن سماک؛
- ابوالفضل عبدالله بن عبدالرحمن بن محمد زهری؛
- ابوحفص عمر بن محمد بن احمد جمحی.[۳]
شاگردان
- محمد بن منذر بن طیبان؛
- ابومنصور محمد بن احمد خیاط؛
- ابوالقاسم بن ابوعلاء؛
- ابوالفضل بن خیرون؛
- خطیب بغدادی: احمد بن علی بن ثابت؛
- ابوالخطاب بن جراح؛
- ابوغالب باقلانی؛
- ابوسعد اسدی؛
- ابوغالب محمد بن عبدالعزیز؛
- علی بن احمد بن فتحان شهروزی.[۴]
وفات
ابن بشران در ربیعالآخر سال 430ق از دنیا رفت و وصیت کرد در کنار شیخ ابوطالب مکی دفن شود.[۵]
آثار
- الأمالی.
پانویس
منبع مقاله
ابو عبدالرحمن عادل بن یوسف عزازی، الأمالی، تألیف عبدالملک بن محمد بن بشران، دارالوطن، ریاض، 1418ق / 1997م.