الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم
محمدمهدى فولادوند (1299-1387ش)، استاد الهیات دانشگاه تهران، نويسنده، مترجم، قرآن‌پژوه و اديب ايرانى، نوه آيت‌الله محسن اراكى، او فرزند مرحوم حسين بختيارى، در اول دى 1299ش در اراک متولد شد. فولادوند ضمن آشنايى عميق و تسلط وافر بر زبان‌هاى فرانسه، عربى و آشنايى با انگليسى آشنا شد. مجموعه آثارى وى بيش از 40 مجلد كتاب است. آثار فرانسه او مايه ستايش ژنرال دوگول، شوايستر، فرانسو امورياك، هانرى، دمتنرلان، ژان ككتو، مور و سوريو ونوه، والرى و آكادمى‌هاى فرانسه، سويس و كانادا واقع شده است.
همچنين ترجمه قرآن وى به زبان فارسى از ممتازترين ترجمه‌هاى پنجاه سال اخير معرفى شده و جايزه و پنج لوح تقدير به‌دست آورده كه اميد است، در سطح بين المللى مطرح شود. ديوان اشعار فارسى مرحوم فولادوند به 20 هزار بيت و به زبان فرانسه 700 صفحه سر مى‌زند و در زبان فارسى "مهدا" تخلص مى‌كرد.
ترجمه محمدمهدى فولادوند از متن قرآن در سال 1345ش در تهران تحت عنوان جزوه‌اى به نام "گل‌هايى از قرآن" به چاپ رسيد و چون در آن تاريخ جز ترجمه تفسير گونه مرحوم قمشه‌اى و مرحوم ابوالقاسم پاينده ترجمه فارسى ديگرى از كلام‌الله مجيد در دسترس وجود نداشت، همان جزوه كوچك مورد اقبال شايان قرا گرفت و محمدعلى جمال‌زاده نامه‌اى قريب به شانزده صفحه در تجليل و تشويق مترجم نوشت و از او خواست تا اين كار را تا پايان قرآن ادامه و همت به خرج دهد.
این مترجم و خادم قرآن و نهج‌البلاغه، بامداد سه شنبه 15 مرداد 1387 در سن 88 سالگى به دلیل سکته مغزی و کهولت سن در منزل خود به جوار رحمت الهى شتافت.