شرفی، احمد بن محمد

«احمد بن محمد بن صلاح بن محمد الحرازى الشرفي» منسوب به قاسم بن ابراهيم

الرّسى از امامان زيديه در سال 975 ه‍.ق در شاهل، در شمال غرب صنعاء ديده

به جهان گشود و به سال 1055 ه‍.ق در قريۀ معمرة ديده از جهان فروبست.

وى عليرغم تصدى برخى مناصب حكومتى در مدت امامت قاسم بن محمد(صاحب كتاب الاساس»

نسبت به دنيا زهد پيشه كرده بود.وى از محضر دانشمندان بزرگ عصر خويش به‌ويژه قاسم بن

محمد مذكور بهره برد و ما بين معقول و منقول گرد آورد و نسبت به علم تاريخ نيز اهتمام ويژه‌اى

داشت.لازم به ذكر است نسبت به شخصيت وى اطلاع چندانى در اختيار نيست.

آثار وى متنوع است.از جمله آثار وى در علم كلام مى‌توان به:شرح الاساس الكبير و عدّة

الأكياس اشاره كرد.در زمينه فقه مى‌توان از ضياء الأبصار نام برد كه شرحى است بر

الأزهار امام مهدى احمد بن يحيى المرتضى متوفاى سال 840 ه‍.ق.در زمينۀ تاريخ مى‌توان به

اللآلي المضيئة في أخبار الأئمة الزيدية، كتابى در أنساب و ذيل البسامة

كه قصيده‌اى است در تاريخ قاسم بن محمد و فرزندش احمد المؤيد، اشاره كرد.

وابسته‌ها