الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول
ابوالحسن على بن موسى علیهماالسلام (۱۴۸–۲۰۳ق)، ملقب به رضا، امام هشتم از ائمۀ اثنیعشر علیهمالسلام و دهمین معصوم از چهارده معصوم علیهمالسلام است که به مدت 20 سال عهدهدار امامت بود. نرمافزار کتابخانه تخصصی امام رضا علیهالسلام، عيون أخبار الرضا عليهالسلام و حکمتنامه رضوی نشانگر قطرهای از دریای دانش، حکمت و هدایت اوست.
شخصیت ملكوتى و مقام شامخ علمى و زهد و اخلاق حضرت رضا علیهالسلام و اعتقاد شیعیان به او سبب شد كه نه تنها در مدینه بلكه در سراسر دنیاى اسلام به عنوان بزرگترین و محبوبترین فرد خاندان رسول اكرم صلىاللهعلیهوآلهوسلم مورد قبول عامه باشد و مسلمانان او را بزرگترین پیشواى دین بشناسند و نامش را با صلوات و تقدیس ببرند.
بیست و چند سال بیش نداشت كه در مسجد رسولاللّه صلىاللهعلیهوآلهوسلم به فتوا مىنشست. علمش بىكران و رفتارش پیامبرگونه و حلم و رأفت و احسانش شامل خاص و عام مىگردید. كسى را با عمل و سخن خود نمىآزرد، سخن كسى را قطع نمىكرد، هیچ حاجتمندى را مأیوس باز نمىگرداند.
در حضور مهمان به پشتى تكیه نمىداد و پاى خود را دراز نمىكرد. هرگز به غلامان و خدمه دشنام نداد و با آنان مىنشست و غذا مىخورد، شبها كم مىخوابید و قرآن بسیار مىخواند. شبهاى تاریك در مدینه مىگشت و مستمندان را كمك مىكرد، در تابستان بر حصیر و در زمستان بر پلاس زندگى مىكرد.
نظافت را در هر حال رعایت مىفرمود و عطر و بخور بسیار به كار مىبرد. عادتا جامۀ ارزان و خشن مىپوشید ولى در مجالس و براى ملاقاتها و پذیرایىها لباس فاخر در بر مىكرد. غذا را اندك مىخورد و سفرهاش رنگین نبود، در هر فرصت مناسب مردم مسلمان را به وظایف خود آگاه مىكرد.
درباره شهادت امام رضا(ع)، مجلسى در بحار الأنوار (311/49 چاپ جدید) تحت عنوان «تذییل» دربارۀ این كه آیا حضرت رضا علیهالسلام به مرگ طبیعى وفات یافته یا شهید شده است مىگوید: میان اصحاب ما (یعنى شیعه) و مخالفان (اهل سنت) در این كه آیا حضرت رضا به مرگ طبیعى درگذشته یا مسموم شده اختلاف است و اشهر در میان ما شیعیان آن است كه آن حضرت به سم مأمون شهید شده است و از سید على بن طاوس از علماى شیعه نقل شده است كه او منكر مسموم بودن آن حضرت است و نیز اربلى در كشف الغمة مسموم شدن آن حضرت را انكار كرده است و گفته است كه ابن طاوس قبول نداشت كه مأمون حضرت رضا(ع) را زهر داده باشد.
مؤلف كشف الغمة پس از ذكر مطالبى در این باره مىگوید این كه گفته مىشود سوزن آلوده به زهر را در انگور فرو بردند و انگور را زهرآگین ساختند ما نمىدانیم كه چنین چیزى سبب زهرآگین شدن انگور مىگردد و قیاس طبى، آن را گواهى نمىدهد.
البته مجلسى اظهارات مؤلف كشف الغمة را رد مىكند و حق را به جانب صدوق و مفید مىدهد و معتقد است كه آن حضرت مسموم شده است. دربارۀ مسموم شدن آن حضرت از راه انگور یا انار یا چیز دیگر روایات مختلف است و آنچه مىتوان با قطع نظر از جزئیات و تفاصیل واقعه گفت این است كه همچنان كه انتخاب آن حضرت به ولایتعهدى سیاسى بوده است وفات آن حضرت هم در جوّى سیاسى صورت گرفته است و به همین جهت احتمال مسموم شدن حضرت بیشتر است.ادامه ...