رضاتوفیقی، میرزا محمدبدیع
میرزا محمدبدیع رضاتوفیقی (1251-1318ق)، فقیه، ادیب، شاعر، خطاط برجسته اصفهانی در قرن 13 و 14 هجری قمری بود. وی از شاگردان میرسید محمد شهشهانی و حاجی ملاحسینعلی توسرکانی بود، بسیاری از شاگردان او مانند سید حسین طباطبایی بروجردی و سید ابوالحسن اصفهانی از مراجع بزرگ تقلید شدند.
| میرزا محمدبدیع رضاتوفیقی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | میرزا محمد بدیع بن میر مصطفی بن میر عبدالحمید بن میر محمد بن میر حسین بن میرصالح بن میرمحمد مهدی بن میرمحمدصالح رضا توفیقی |
| نسب | سادات رضا توفیقی (نوادگان موسی مبرقع) |
| نام پدر | میر مصطفی رضا توفیقی |
| ولادت | 1251ق |
| محل تولد | اصفهان، ایران |
| محل زندگی | اصفهان |
| رحلت | 21 شعبان 1318ق |
| مدفن | تکیه شهشهانی، تخت فولاد اصفهان |
| طول عمر | 67 سال |
| فرزندان | میرزا فتح الله رضا توفیقی |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| پیشه | فقیه، ادیب، خطاط |
| اطلاعات علمی | |
| اجازه اجتهاد از | |
| درجه علمی | مجتهد |
| علایق پژوهشی | فقه، اصول، فلسفه، کلام، تاریخ، شعر و ادب |
| اساتید | |
| شاگردان | |
| برخی آثار | |
ولادت
میرزا محمدبدیع فرزند میر مصطفی رضاتوفیقی در سال 1251 قمری در اصفهان متولد شد. اجداد وی از سادات رضاتوفیقی بودند که در عصر صفوی از کهگیلویه به اصفهان مهاجرت کرده بودند. نسب او به امامزاده محمود ملقب به توفیق از نوادگان موسی مبرقع میرسد. خانوادهاش در محله درب امام اصفهان سکونت داشتند.[۱]
تحصیلات
میرزا محمدبدیع در علوم مختلفی مانند فقه، اصول، فلسفه، کلام، تاریخ و ادبیات تحصیل کرد. او نزد استادانی چون میرسید محمد شهشهانی، حاجی ملاحسینعلی توسرکانی و حاج شیخ محمدباقر نجفی فقه و اصول آموخت و از آنان اجازه اجتهاد دریافت نمود. همچنین نزد میرزا عبدالجواد حکیم و ملا اسماعیل واحدالعین به تحصیل حکمت و کلام پرداخت.[۲]
فعالیتها
وی از وعاظ مشهور اصفهان بود و به دلیل تسلط بر علوم مختلف و بیان شیوا، شاگردان بسیاری را تربیت کرد. میرزا محمدبدیع علاوه بر تدریس، به خطاطی نیز اشتغال داشت و با خط زیبای خود بسیاری از کتب علمی را استنساخ میکرد. او از دریافت سهم امام خودداری مینمود و از طریق خطاطی امرار معاش میکرد.[۳]
وفات
میرزا محمدبدیع رضاتوفیقی در عصر روز جمعه 21 شعبان 1318 قمری درگذشت و در کنار استادش سید محمد شهشهانی در تکیه شهشهانی در تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.[۴]
آثار
از جمله تألیفات او میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
پانويس
منابع مقاله
- بدیعزادگان، سید شهابالدین، نطق لال، اصفهان، مهان، 1393
- رضاتوفیقی، سیدعطاءالله، آیت لطف؛ سرگذشت عالم ربانی میرمحمد لطیف رضاتوفیقی، نشر دانش حوزه، چاپ اول، 1403ش
- قاسمی، رحیم، فیض نجف، مجمع ذخایر اسلامی، مؤسسه تاریخ علم و فرهنگ، 1393ش
- گزی اصفهانی، عبدالکریم، تذکرة القبور، انتشارات ابوالحسنی، چاپ اول، سال1393
- منتظرالقائم، اصغر، دانشنامه تخت فولاد اصفهان، سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان، چاپ سوم، سال1389ش
- مهدوی، مصلحالدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، باتصحیح واضافات رحیم قاسمی،انتشارات گلدسته، چاپ اول، سال1384ش