مجموع رسائل (درقاوی)

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    مجموع رسائل
    مجموع رسائل (درقاوی)
    پدیدآوراندرقاوی، محمد عربی‌ بن احمد (نويسنده)

    بارود، بسام محمد (محقق)

    احمد بن محمد الزکاری، ابو العباس ( مقدمه نويس)
    ناشرالمجمع الثقافي
    مکان نشرامارات - ابوظبی
    سال نشر1420ق - 1999م
    چاپ1
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    /د4م3 284/3 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    مجموع رسائل، اثر ابوعبدالله محمد عربی بن احمد درقاوی شریف حسنی (متوفی 1239ق)، مجموعه‌ای است از وصایا و سفارش‌های نویسنده به شاگردان و مریدان خویش در مباحث اخلاقی و عرفانی که با تحقیق بسام محمد بارود، منتشر شده است.

    این کتاب، چون فاقد خطبه و تمهید بوده، ابوالعباس احمد بن محمد زکاری، خطبه‌ای را همراه با مطالبی مربوط به احوال درقاوی نوشته است و محقق کتاب، آن را برای تکمیل فایده پیش از متن رسائل ذکر نموده است.

    اثر حاضر، دربردارنده مجموعه‌ای از رسائلی است که مؤلف آنها را به‌عنوان وصیت و توصیه‌های اخلاقی، برای مریدان و شاگردان خویش، نوشته و به گفته محقق در مقدمه کتاب، این اثر، وصایا و رسائلی است برای تمام صوفیان در تمامی اعصار[۱].

    نویسنده در این کتاب، روش صحیح تصوف را بیان کرده و در آن، به التزام به قرآن و سنت و آنچه شریعت آورده است، بدون انحراف از آن، هشدار داده است و گویی در این رسائل، با تمسک به آنچه در سنت و کتاب آمده است، منحرفان و غلوکنندگان در راه حق را رد کرده است. وی سپس، به دفاع از روش و طریقت تصوف پرداخته و به کسانی که لجاجت می‌کنند و به خلق خدا با ادعاهای گوناگون و گسترده، با عناوین مختلفی همچون علم و دانش، امر به معروف و نهی از منکر، سلفی‌گری، مبارزه با بدعت‌ها و سایر عناوینی که ظاهر آن حق، ولی باطن آن، مخالفت و دشمنی با طریقت اهل تصوف می‌باشد، اعتراض می‌کنند، پاسخ داده است[۲].

    با مطالعه این رسائل و مباحث کتاب و دقت در تعالیم و آموزه‌های آن، به‌خوبی می‌توان اهمیت و تأثیر مطالب آن را در تربیت نفوس، مشاهده نمود؛ چنان‌که مؤلف مهم‌ترین ویژگی‌های این مسیر را در آنها به زبان ساده، روشن و آسان، بیان کرده و به حقیقت روح، دنیا، زهد، تصوف، ذکر و سایر مؤلفه‌های مهم مطرح‌شده در موضوع تصوف، اشاره نموده و حقیقت تمامی آنها را بر اساس ذوق و وجدان، نه دلیل و برهان، بیان کرده است[۳].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه محقق، ص11
    2. ر.ک: همان، ص11-12
    3. ر.ک: همان، ص12-13

    منابع مقاله

    مقدمه محقق.

    وابسته‌ها