إرشاد المستبصر في الإستخارات
| إرشاد المستبصر في الإستخارات | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | شبر، عبدالله (نويسنده) عبدالرضا، کریم (محقق) |
| سال نشر | 1428ق - 2007م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
إرشاد المستبصر في الاستخارات، از آثار محدث، متکلم، مفسر و فقیه شیعی عراقی قرن سیزدهم هجری قمری، سید عبدالله بن محمدرضا بن محمد شبر حسینى کاظمى، مشهور به سید عبدالله شُبَّر (1188-1242ق)، راه رهایی از حیرت و دودلی در هنگام تصمیم‌گیری و فعالیت در امور گوناگون زندگی و چگونگی و انواع «استخاره» (لغوی و اصطلاحی) را از دیدگاه روایات اسلامی بیان می‌کند.
درباره نسخه
- ازآنجاکه پیش‌ازاین نسخه‌ای از کتاب حاضر با عنوان إرشاد المستبصر في الاستخارات معرفی شده است، در اینجا ویژگی‌های نسخه فعلی و برخی مطالب ناگفته بیان می‌شود:
- نسخه پیشین را فقیه و کتاب‌شناس معاصر، رضا استادى (متولد 1316ش)، در 78 صفحه تصحیح کرده است و تاریخ نشر ندارد، ولی این نسخه با تحقیق پژوهشگر هم‌دوران، کریم عبدالرضا، در 125 صفحه در سال 1428ق، انتشار یافته است.
هدف و روش
- سید عبدالله شبّر، با بیان این نکته که عقل و نقل تأیید می‌کند که استخاره و خیرطلبی از خدای تعالی و واگذاردن امر به وی و توکل بر او، یکی از برترین طاعات و بزرگ‌ترین تقرب‌ها است، افزوده است: کتاب مفیدی در این موضوع نیافتم جز رساله فتح الغيب نوشته سید بن طاووس، ولی این رساله نیز جامع همه اخبار نیست و برخی مطالب هم دارد که نیازی به آن نیست. اثر حاضر شامل همه مطالب آن رساله و همچنین سایر اخبار و روایات از امامان اطهار(ع) می‌شود و نظم مطلوبی دارد و توضیحات لازم در آن بیان شده است[۱].
ساختار و محتوا
- این اثر، از 8 باب به‌ترتیب ذیل تشکیل شده است:
- استخاره به معنای دعای طلب خیر؛
- استخاره با دعا کردن؛
- از خدا خیر طلبیدن با مشورت کردن با خدای متعال؛
- استخاره کردن با قرآن و حکم فال نیک زدن به قرآن؛
- کیفیت استخاره با تسبیح؛
- استخاره با رقعه (کاغذ)؛
- چگونگی استخاره با رقعه؛
- استخاره با بنادق (کاغذهایی سربسته دارای نوشته).
- نویسنده در کتاب حاضر به 124 روایت استناد کرده است[۲].
نمونه مباحث
- نویسنده، 62 روایت را درباره «استخاره» به معنای «دعا کردن و از خدا خیر خواستن» می‌آورد و چگونگی انجام این دعا را آموزش‌می‌دهد[۳].
- سیره جاری این است که نایب گرفتن برای استخاره کردن، جایز است؛ زیرا برآوردن حاجات مؤمنان ثواب فراوانی دارد و یکی از حاجات آنان، از بین بردن تردید با استخاره است...[۴].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.