رسانه و آموزه مهدويت
| رسانه و آموزه مهدويت | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | عرفان، امیر محسن (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | بازنمایی الگوی مطلوب رسانه در عرصة اندیشه مهدویت |
| ناشر | بنياد فرهنگی حضرت مهدی موعود (عج) |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1396ش |
| چاپ | 2 |
| شابک | 978-600-7120-65-1 |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ع46 ر5 224/4 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
رسانه و آموزه مهدویت، نوشته امیرمحسن عرفان (متولد 1362ش)، پژوهشی روشمند با هدف بازنمایی الگوی مطلوب رسانه در عرصه فرهنگ مهدوی است. نویسنده، نظریه «هم‌گرایی رسانه و آموزه مهدویت» را اثبات کرده و مهم‌ترین رسالت رسانه را در این زمینه، «تحقق جامعه منتظر قبل از ظهور» دانسته و برای گذر از رسانه منفعل به رسانه فعال در باب گفتمان مهدوی به آسیب‌شناسی رسانه پرداخته است[۱].
مفروض
نویسنده پیش‌فرض خودش را در این کتاب، توانایی رسانه‌ها بر تغییر ارزش‌های اجتماعی و اخلاقی دانسته و افزوده است: رسانه می‌تواند با بهره‌گیری از تکنیک ارتباطی بر ایده‌ها، رفتارها و نگرش مردم در خصوص آموزه مهدویت تأثیر مثبت برجای گذارد[۲].
ساختار و مباحث
این کتاب در 3 فصل به بررسی مسائل ارزنده ذیل پرداخته است:
- کلیات: در این فصل، با تعریف مفاهیم کلیدی آموزه مهدویت و رسانه، ارتباط دین و رسانه و مهم‌ترین الزامات مهندسی رسانه دینی تبیین شده است[۳].
- رسانه و آموزه مهدویت[۴].
- راهکارها و راهبردهای باورافزایی معارف مهدوی در رسانه[۵].
ضرورت آسیب‌شناسی
نگارنده با تأکید بر شناسایی آسیب‌های رسانه‌ها در زمینه گسترش و تعمیق فرهنگ مهدویت، یادآور شده است: طرح مطالبات فرهنگی و بازخواست از کوتاهی و بی‌توجهی مسئولان امور فرهنگی در جهت تحقق آرمان‌ها و ارزش‌های مهدوی از مصادیق بارز دعوت به خیر و امر به معروف است که همگی باید آن را انجام دهند[۶]. به نظر او عمده فعالیت‌های مهدویت‌ستیزی در قالب راهبرد اسلام‌هراسی صورت می‌گیرد[۷].
سخن پایانی
نویسنده، سرانجام با مطرح کردن 3 پرسش توصیفی و 4 پرسش تحلیلی، پاسخ آن را به پژوهشگران باانصاف و مدیران دغدغه‌مند واگذاشته است. امیرمحسن عرفان می‌پرسد: آیا گسترش فعالیت رسانه‌ای رقیب در عرصه موعودباوری و ترویج افکار انحرافی در این زمینه، یک تهدید است یا برعکس در صورت تدبیر صحیح می‌تواند یک فرصت تلقی شود و نویدبخش باشد؟[۸].
مآخذ نویسنده
نویسنده برای نگارش این کتاب، از 118 منبع (85 کتاب فارسی و عربی و 33 مقاله فارسی) استفاده کرده است[۹].
چکیده
در پایان، خلاصه‌ای از اهداف و نتایج این کتاب در یک صفحه به هریک از زبان‌های عربی و انگلیسی فراهم شده است[۱۰].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.