شرح العضد على مختصر المنتهى الأصولي

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    شرح العضد على مختصر المنتهى الأصولي
    شرح العضد على مختصر المنتهى الأصولي
    پدیدآورانعضد الدین ایجی، عبد الرحمان بن احمد (نويسنده)

    نصیف، فادی اسعد المحسن (محشی) یحیی، طارق ( محشی)

    ابن حاجب، عثمان بن عمر ( نويسنده)
    عنوان‌های دیگرالعضد. شرح
    ناشردار الکتب العلمية
    مکان نشرلبنان - بیروت
    سال نشر1421ق - 2000م
    چاپ1
    شابک2-7451-3025-0
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    شرح العضد على مختصر المنتهى الأصولي، توضیحاتی غیرمزجی است که نحوی، متکلم، اصولی، فقیه و قاضی شافعی قرن هشتم هجری؛ قاضى عضد‌الدين ايجى (درگذشته 756ق) بر کتاب مختصر المنتهى الأصولي تألیف ادیب، اصولی و فقیه مالکی قرن هفتم هجری؛ ابن حاجب (متوفای 646ق) نوشته است.

    هدف و روش

    محققان کتاب حاضر؛ (فادی نصیف و طارق یحیی)، متن اصلی (مختصر المنتهى الأصولي) را سرچشمه اصلی اصول فقه مالکی شمرده‌ و گزارشی از مباحث آن آورده و افزوده‌اند: کوشیدیم برخی از معانی مبهم را روشن سازیم و بیشترین مقدار ممکن از سخنان سایر امامان و اصولیان و فقیهان را بیفزاییم تا کتاب، نظرات مذاهب سه‌گانه دیگر را هم شامل شود. [۱]‏ آنان، نگاهی گذرا به زندگی و آثار نویسنده اصلی؛ ابن حاجب انداخته [۲] ولی شرح‌حالِ شارح؛ قاضى عضد‌الدين ايجى را به فراموشی سپرده‌اند! قاضى ايجى، بعد از ستایش فراوان ابن حاجب و کتابش، زمینه نگارش شرح حاضر را اصرار شاگردان شمرده و روش خودش را در توضیح مطالب، میانه‌روی و دوری از اطناب ممل و اختصار مخلّ و هدفش را دستیابی به رحمت و مغفرت الهی دانسته است. [۳]

    ساختار و محتوا

    این کتاب، شرحی گسسته در قالب (قالَ ← أَقولُ) به ترتیب متن اصلی است و ساماندهی دیگری ندارد. ابن حاجب؛ نویسنده متن اصلی، کتابش را در 4 بخش تنظیم کرده است:

    1. مبادی (تعریف و فایده علم اصول فقه و...)
    2. ادله سمعی (کتاب، سنت، اجماع و قیاس)
    3. ترجیح
    4. اجتهاد. [۴]

    نمونه مباحث

    • شارح گوید: ادله، سمعی است و عقلی نیست؛ زیرا هدف، استنباط احکام شرعی است و به نظر ما، عقل در شناخت احکام دخالتی ندارد. [۵]
    • قاضى عضد‌الدين ايجى، اجتهاد را در لغت به معنای کوشش همراه با تحمل مشقت و در اصطلاح به معنی استفاده از همه توان علمی برای رسیدن به گمان در حکم شرعی تفسیر کرده و افزوده است: ظنّ به این جهت گفته شده که در قطعیات، اجتهاد راه ندارد. [۶]

    پانویس

    1. مقدمه محققان، ص3-4.
    2. همان، ص5-6.
    3. مقدمه شارح، ص7.
    4. متن کتاب، ص8.
    5. همان، ص8.
    6. همان، ص374.

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها