میرزا بابا شیرازی، ابوالقاسم بن عبدالنبی
| میرزا بابا شیرازی، ابوالقاسم بن عبدالنبی | |
|---|---|
 | |
| محل زندگی |  ایران |
میرزا ابوالقاسم بن عبدالنبی شیرازی (زنده در 1286ق)، مشهور به میرزا بابا و متخلص به راز، یکی از اقطاب برجسته سلسله ذهبیه، و از متولیان آستان حضرت احمد ابن موسی مشهور به شاه‌چراغ
ولادت
زمان تولد وی در منابع نیامده است، اما با توجه به شواهد غیرمستقیم می‌توان ولادت او را میان سالهای ۱۲۱۲-۱۲۱۵ ق دانست. وی در شیراز، در محلۀ بازار مرغ، نزدیک درِ شمالی مسجد جامع عتیق به دنیا آمد. نسب وی ــ چنان‌که خود می‌نویسد ــ از جانب پدرش میرزا عبدالنبی (سی‌وچهارمین قطب سلسلۀ ذهبیه) به میر سید شریف جرجانی (د ۸۱۶ ق)، و از جانب مادر به آقا محمدهاشم درویش شیرازی و سید قطب‌‌الدین محمد نیریزی می‌رسید.
اجداد او که از سادات و علمای برجستۀ شیراز بودند، و شجرۀ نسب ایشان به امام حسین (ع) می‌رسید، بیش از ۷۰۰ سال تولیت بقعۀ شاه‌چراغ در شیراز را بر عهده داشتند
تحصیلات
میرزا ابوالقاسم از آغاز جوانی در شیراز به تحصیل علوم رسمی همچون عربی، فقه، اصول تفسیر و فلسفه پرداخت و نزد استادانی چون محمدحسن قزوینی، مولا احمد یزدی و مولا علی نوری اصفهانی شاگردی کرد؛ اما تحصیل این علوم عطش معنوی او را سیراب نکرد و ازاین‌روی، نزد چند تن از مشایخ زمان خود به سیروسلوک عرفانی پرداخت، که هیچ‌یک از آنان نیز نتوانستند پاسخ‌گوی نیاز او باشند، تا آنکه سرانجام نزد آقا محمد درویش کازرونی، از مریدان آقا محمدهاشم درویش شیرازی رفت و با هدایت او تحت تربیت و ارشاد پدر خود، میرزا عبدالنبی قرار گرفت و به دست او خرقه پوشید و در طریقۀ ذهبیه به سیر و سلوک عرفانی پرداخت.
وفات
آثار
پانويس