افشار، ایرج

نام	افشار، ایرج
نام های دیگر
نام پدر
متولد	1304 هـ.ش
محل تولد
رحلت	1389 هـ.ش
اساتید
برخی آثار
کد مولف	AUTHORCODE572AUTHORCODE

«ايرج افشار»، فرزند محمود افشار و نصرت برازنده، در 16 ماه مهر سال 1304ش، در تهران به دنيا آمده است. نياى افشار، از متمولين و ريشه‌دارترين خاندان‌هاى يزد، اين فيروزه‌كوير ايران، بوده‌اند. ايرج در چنين خاندانى چشم به جهان گشود و در كنار پدر فرزانه‌اش رسم زيستن و دانستن آموخت. دبستان را در مدرسه زرتشتيان تجريش و دبيرستان را در مدرسه فيروز بهرام به پايان برد و هم‌زمان با تحصيل در دوران متوسطه، به‌عنوان مدير داخلى مجله آينده كه صاحب امتياز آن، پدر نامدارش بود، مشغول به كار شد.

بعد از پايان تحصيلات متوسطه، رشته علوم قضايى را در دانشكده حقوق دانشگاه تهران دنبال كرد و در سال 1328، از اين رشته و دانشگاه فارغ‌التحصيل شد، اما شوق به فرهنگ و ادب در او بيش از ميل به اشتغال در رشته تحصيلى‌اش بود؛ به همين سبب، هم‌زمان با طى ايام دانشگاه، همكارى با مجله جهان نو را آغاز كرد كه تا سال 34 ادامه يافت. از 1337، به‌عنوان مدرس دانشسراى عالى تهران و از 1348، به‌عنوان استاد رشته تاريخ، در دانشكده ادبيات دانشگاه تهران مشغول به كار شد.

در سال 1330، به كتابدارى در دانشگاه تهران روى آورد و به فهرست‌نويسى و كتاب‌شناسى علاقه‌مند شد.

در سال 1331، با همكارى محمدتقى دانش‌پژوه، منوچهر ستوده، مصطفى مقربى و عباس زرياب خويى، مجله فرهنگ ايران‌زمين را بنيان گذاشت و از آن زمان تاكنون بيش از نيم قرن است كه به فعاليت مستمر مطبوعاتى مشغول است.

از سال 1333 تا 1335 سردبيرى مجله سخن به صاحب‌امتيازى دكتر پرويز ناتل خانلرى را بر عهده داشت.

از 1337 تا 1357، سردبير مجله راهنماى كتاب به صاحب‌امتيازى دكتر احسان يارشاطر بود.

در 1341، به رياست كتابخانه ملى ايران و در 1342 به رياست مركز تحقيقات ايران‌شناسى دانشگاه تهران رسيد و از 1344 تا 1358، رئيس كتابخانه مركزى دانشگاه تهران بود.

افشار، كتابخانه شخصى خود را به مركز دايرةالمعارف بزرگ اسلامى هديه كرد. كتاب‌هاى او در كنار كتابخانه دكتر عبد الحسين زرين‌كوب و دكتر منوچهر ستوده، زينت‌بخش مركز دايرةالمعارف است.

او تاكنون مقالات و كتاب‌هاى زيادى در باره ايران‌شناسى و در زمينه كتاب‌شناسى به چاپ رسانده است كه اين تحقيقات در نشريات معتبر ايرانى و خارجى منتشر شده‌است.

«فهرست مقالات فارسى» كه مقالات فارسى را در زمينه ايران‌شناسى در 6 جلد به چاپ رسانده است، بالغ بر چهل سال از زندگى استاد را در بر گرفته است و هر كسى كه بخواهد در موضوعاتى كه مربوط به ايران و زبان و فرهنگ ايرانى، دست به پژوهش بزند، از مراجعه به اين كتاب بى‌نياز نخواهد بود. مجموعه مقالاتى كه ايرج افشار، در مجلات و يادنامه‌ها به چاپ رسانده است شايد بالغ بر دو هزار مقاله باشد. كتاب‌هايى كه ايشان در زمينه فرهنگ، تاريخ و ادب ايران انتشار داده‌اند، بالغ بر سيصد جلد مى‌شود. وى از نظر كثرت آثار، شايد در ميان معاصرين، بى‌نظير باشد.

برخى از آثار او، اعم از تأليف و تحقيق و ترجمه، عبارت است از:

1. پژوهش‌هاى ايران‌شناسى نامواره؛

2. دفتر تاريخ؛

3. رياض الفردوس خانى؛

4. فرهنگ ايران‌زمين؛

5. نامه‌هاى تهران (شامل 154 نامه از رجال دوران به سيد حسن تقى‌زاده)؛

6. گلگشت در وطن (سفرنامه)؛

7. فهرست دست‌نويس‌هاى فارسى در كتابخانه ملى اتريش و آرشيو دولتى اتريش در وين؛

8. سواد و بياض؛

9. اخبار مغولان (650-683) در انبانه ملا قطب؛

10. فهرست مقالات فارسى در زمينه تحقيقات ايرانى؛

11. اسناد تاريخى خاندان غفارى؛