شاکر، احمد محمد

نام	شاکر، احمد محمد
نام‎های دیگر	اح‍م‍د م‍ح‍م‍د ش‍اک‍ر م‍ح‍م‍د ش‍اک‍ر، اح‍م‍د
نام پدر	محمد
متولد	/ 1309ق / 1892م
محل تولد	قاهره مصر
رحلت	/ 1377ق / 1958م
اساتید
برخی آثار	الشعر و الشعراء الخراج ‏الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي
کد مؤلف	AUTHORCODE07168AUTHORCODE

احمد محمد شاکر (1309- 1377ق) عالم به حدیث و تفسیر، از نویسندگان اسلامی است. او مدتی قاضی و رئیس محکمه بود و پس از بازنشستگی، به چاپ و نگارش روی آورد.

تولد و وفات

احمد بن محمد شاکر بن احمد بن عبدالقادر از آل ابی علیاء است که نسبش به امام حسین بن علی(ع) می‎رسد. وی در سال 1309ق در قاهره مصر به دنیا آمد و در همین شهر در سال 1377ق از دنیا رفت. پدر و مادرش از اهالی «جرجا» ی مصر بودند.^[۱]

تحصیل و منصب قضاوت

پدرش او را «أحمد، شمس الأئمة أبا الأشبال» نامید و هنگامی‎که (در سال 1900 میلادی) متولی قضاوت در سودان شد، او را هم به همراه خودش به آنجا برد. وی او را به دانشکده «غوردون» برد، سپس به اسکندریه و از آنجا به قاهره رفت.^[۲]

او در سال 1917 به برخی وظایف قضایی گمارده شد. سپس به قضاوت رسید و تا سال 1951 قاضی و رئیس دادگاه عالی بود. سپس بازنشسته شد و پس ‎از این دوران تا زمان وفاتش به تألیف و نشر پرداخت.^[۳]

آثار

شروح

بزرگ‎ترین کارهای علمی او شرح پانزده جزء از اجزای «مسند أحمد بن حنبل» و همچنین شرح چهارده جزء از «عمدة التفسیر» در تلخیص تفسیر ابن کثیر است.^[۴]

تألیفات

از کتاب‎های او می‎توان «نظام الطلاق في الإسلام» که در آن احکام طلاق بدون در نظر گرفتن مذهب خاصی بیان شده است و «أبحاث في أحكام» و «الشرع و اللغة» که رساله‎ای است در رد بر عبدالعزیز فهمی پاشا که نگارش زبان عربی به حروف لاتینی را پیشنهاد کرد (چیزی که در فارسی به این نوع نوشتن فینگلیش می‎گویند) و... را نام برد.^[۵]

پژوهش و تحقیق

او پژوهش‎های سودمندی در حاشیه بر «رسالة الإمام الشافعي» و «جماع العلم للشافعي» و «لباب الآداب» ابن منقذ و «المعرّب» جوالیقی و... نوشت. می‎توان گفت پس از او کسی در مصر نیامده که بتواند در علم حدیث در حد و اندازه وی ظاهر شود.^[۶]