رفیعی قزوینی، سید ابوالحسن

رفيعي قزويني، ابوالحسن

نام	رفيعي قزويني، ابوالحسن
نام های دیگر	ح‍س‍ي‍ن‍ي‌ ق‍زوي‍ن‍ي‌، اب‍وال‍ح‍س‍ن ق‍زوي‍ن‍ي‌، اب‍وال‍ح‍س‍ن‌
نام پدر	سید ابراهیم
متولد	1310ق/ 1268ش
محل تولد	قزوین
رحلت	1353ش تهران
اساتید
برخی آثار	غوصي در بحر معرفت /نوع اثر:کتاب /نقش:نويسنده ‏رجعت و معراج : بضميمه هفت مقاله ديگر /نوع اثر:کتاب /نقش:نويسنده
کد مولف	AUTHORCODE05904AUTHORCODE

ابوالحسن رفیعی قزوینی (1268-1353ش)، از علمای بزرگ فلسفه، حکمت و اجتهاد و از شاگردان مؤسس حوزه علمیه قم، آیت‎الله حائری یزدی بود. امام خمینی(ره)، علامه حسن‎زاده آملی و سید جلال‎الدین آشتیانی از جمله شاگردان او به شمار می‎روند. شرح دعای سحر، رساله معراج و رساله اسفار اربعه از جمله آثار ایشان است.

تولد

سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، در سال 1310ق/ 1268ش، به دنیا آمد. تبار او از خاندان‎های علمی شیعه در قزوین است. آنان از سادات حسینی به شمار می‎آیند و از ذریه سید میرزا محمد زمان طالقانی قزوینی، از اکابر علمای عصر خویش و از شاگردان ملا خلیل قزوینی‎اند. سید میرزا رفیع (متوفی 1272ق) از فرزندان سید محمدباقر، از مجتهدان و حکمای الهی عصر خویش بود که نامش عنوان این خاندان جلیل گشت. بدین ترتیب این سلسله به آل رفیعی شهرت یافتند. نسب سید ابوالحسن با یک واسطه به سید میرزا رفیع می‎رسد و سیادت و علم را از این تبار پاک به ارث برده است. نسب مادریش نیز به‎واسطه آیت‎الله حاج سید علی مجتهد قزوینی به آیت‎الله سید ابراهیم می‎رسد^[۱].

اساتید

وی با راهنمایی پدر، در حوزه علمیه قزوین، به تحصیل دانش‎های رایج پرداخت و پس از تحصیل کتب ادبی و بلاغی در مدرسه صالحیه قزوین، سطوح علمی و کتب فقهی و اصولی را نزد فرزانگان قزوین، حاج ملا علی طارمی و آیت‎الله ملا علی‎اکبر تاکستانی آغاز نمود و در سال 1333ق، در حوزه علمیه تهران، به مجلس درس آیت‎الله حاج شیخ عبدالنبی نوری راه یافت و علوم عقلی و عرفانی را از او فرا گرفت و وجود فرزانگان دیگری چون: حاج میرزا مسیح طالقانی، آیت‎الله سید محمد تنکابنی و محمدرضا نوری را هم مغتنم شمرده و دانش فقهی و اصولی خویش را نزد آنان، تکمیل نمود. وی با حضور در مکتب حکیم متأله میرزا حسن کرمانشاهی، حاج فاضل تهرانی شمیرانی، میرزا محمود رضوان قمی، حکیم محمد هیدجی زنجانی، حاج شیخ محمدرضا مسجدشاهی اصفهانی و آقای میرزا هاشم اشکوری در فلسفه و عرفان بهره‎های فراوان برد و علوم ریاضی را از میرزا ابراهیم زنجانی و شیخ علی رشتی آموخت^[۲].

وی در طی آموزش علوم عقلی در حوزه علمیه تهران، در مدرسه صدر ساکن و پس از فراغت از تحصیل به قزوین بازگشت و مدت یک سال در زادگاه خود توقف نمود. وی پس از بازگشت به حوزه تهران در مدرسه عبدالله خان به تدریس کتب فقهی و اصولی چون شرح لمعه و قوانین پرداخت و از تدریس کتب فلسفی غفلت نمی‎ورزد و شرح منظومه حکیم سبزواری و اشارات ابوعلی سینا را تدریس نمود. حوزه درسی وی چنان شهرت یافت که شاگردان مدارس دیگر نیز در درس او حاضر می‎شدند^[۳].

وی در سال 1340ق، به قم مهاجرت نموده و حوزه قم را رونق دوباره بخشید. وی با هجرت به قم، قصد داشت تا هم دانش فقهی و اصولی خویش را در مکتب آیت‎الله حائری به کمال رساند و هم علوم عقلی را در حوزه علمیه قم رواج دهد. لذا به دارالعلم قم هجرت نمود و به تدریس کفایة‎الأصول، رسائل، مکاسب شیخ انصاری، اسفار اربعه و شرح منظومه پرداخت و در محضر فقیه شیخ عبدالکریم حائری یزدی و آیت‎الله شیخ ابوالقاسم کبیر قمی حاضر گردید. وی موردعنایت مؤسس حوزه علمیه قم قرار گرفت و به امر ایشان در ماه رمضان 1344ق در مسجد بالاسر بر کرسی تدریس نشست و همزمان با تدریس، به تحریر تعلیقاتی بر شرح منظومه و رسائل همت گمارد^[۴].

وی در سال 1348ق با اجازه صریح مراجع تقلید به مقام اجتهاد نائل آمد و علاوه بر آیت‎الله حائری یزدی در قم، آیت‎الله سید ابوالحسن اصفهانی از نجف اشرف و آیت‎الله شیخ محمدرضا مسجدشاهی اصفهانی هم به ایشان اجازه اجتهاد و نقل روایت دادند^[۵].

شاگردان

شاگردان ایشان عبارتند از آیات عظام و حجج‎اسلام: امام خمینی(ره)، علامه حسن‎زاده آملی، محی‎الدین انواری، سید رضی شیرازی، شاهچراغی، مصطفی امام‎جمعه‎ای، حکیم ذهبی شیرازی، مهدوی کنی، میرزا عبدالحسین ابن‎الدین، سید مهدی کشفی، شیخ شعبان لنگرودی، سید جلال‎الدین آشتیانی، سید محمد یزدی، سید مصطفی خوانساری، شیخ محمد ابن‎الشیخ قمی، سید مرتضی مبرقعی، علاءالدین کرمانشاهی، سید احمد قمی، حاج میرزا محمد ثقفی تهرانی، میرزا حسین نوری، سید محمدرضایی، محمدرضا ربانی تربتی، شیخ محمدحسین اویسی، میرزا ابوالقاسم خرمشاهی، مهدی باقری کنی، دکتر غلامحسین دینانی، امامی کاشانی، شیخ محمدتقی شریعتمداری، نجم‎الدین اعتمادزاده، نظام‎الدین قمشه‎ای، دکتر سید حسین نصر، سید محمدمهدی تقوی، شیخ هادی سلمانی، غلامرضا رضانژاد، سید محسن رفیعی، ذوالمجد طباطبایی، حاج احمد سیاح و سید ابوترب ابوترابی قزوینی^[۶].

وفات

ایشان پس از سال‎ها مجاهدت، نیمه‎شب سه‎شنبه 24 دی‎ماه 1353ش، برابر اول محرم 1395ق در سن 85 سالگی، در تهران به لقاءالله شتافت و در مسجد بالاسر آستان مقدس حضرت فاطمه معصومه(س) به خاک سپرده شد^[۷].

آثار

ایشان در مسائل کلامی، فلسفی و اثبات عقاید شیعه و معارف اهل‎بیت(ع) علیهم‎السلام آثاری را از خود به ارث نهاده‎اند که برخی از آن‎ها عبارتند از:

شرح دعای سحر؛
رساله معراج؛
رساله اسفار اربعه؛
رساله در بیان قوه مولده؛
رجعت؛
تخلیه و تجلیه و تحلیه؛
حرکت جوهریه؛
اتحاد عاقل و معقول؛
رساله در وحدت وجود؛
رساله در حقیقت عقل؛
رساله در شب قدر؛
سخن در معاد؛
مقاله در وجود؛
تفسیری در دو آیه از سوره یونس؛
مقاله در تشریح اجزاء حملیّه و اجزاء حدّیه؛
مقاله در قضایای ضروریّه ازلیه؛
رساله در حدوث دهری؛
مقاله در اراده و مشیت؛
مقاله در مسح رأس و وضو؛
مقاله در شرح زندگی ملاصدرا؛
بحث شریف معاد؛
حاشیه بر شرح منظومه حکیم سبزواری؛
حواشی بر أسرار الحکم سبزواری؛
حواشی بر شرح الأسماء الحسنی، سبزواری؛
حواشی بر کتاب أسفار الاربعة صدرالمتألهین شیرازی؛
حواشی بر مشاعر؛
حواشی بر عرشیه ملاصدرا؛
حواشی بر تعلیقات ملاصدرا بر کتاب شفای بوعلی سینا؛
حواشی بر شرح اصول کافی ملاصدرا؛
حواشی بر مفاتیح الغیب ملاصدرا؛
حواشی بر کتاب شفای ابن‎سینا؛
حواشی بر کتاب شرح الإشارات و التّنبیهات؛
حواشی بر شوارق الإلهام فیاض لاهیجی؛
حواشی بر گوهر مراد عبدالرزاق لاهیجی؛
حواشی بر قبسات میرداماد؛
حواشی بر شرح حکمة الإشراق قطب‎الدین شیرازی؛
حواشی بر مقدمه فصوص الحكم قیصری؛
تعلیقات بر الشواهد الربوبيّة صدرالمتألهین؛
تعلیقات بر اسرار الآیات صدرالمتألهین؛
حواشی بر شرح مطالع در منطق؛
حواشی بر شرح تجرید قوشچی در کلام؛
تعلیقات بر مصباح الأنس ابن فناری؛
کتابی در حول عقاید امامیّه در ردّ «جبّانی» از نویسندگان کویتی؛
کتاب صلوة؛
کتاب خمس؛
کتاب حج؛
کتاب میراث؛
کتاب نکاح؛
کتاب طلاق؛
کتاب مکاسب و بیع و تجارت؛
در قاعده لا ضرر؛
توضیح المسائل؛
هداية الأنام؛
حواشی بر عروة الوثقی؛
رساله مناسک حج؛
اسرار حج؛
حواشی بر كفاية الأصول؛
تعلیقات بر رسائل شیخ انصاری؛
حاشیه بر وسیلة النجاة آقا سید ابوالحسن اصفهانی؛

پانویس

↑ سید کباری، سید علی‎رضا
↑ ر.ک: همان
↑ ر.ک: همان
↑ ر.ک: همان
↑ ر.ک: همان
↑ همان
↑ ر.ک: همان

منابع مقاله

سید کباری، سید علی‎رضا، «زندگی‎نامه علامه سید ابوالحسن رفیعی قزوینی»، برگرفته از پایگاه اطلاع‎رسانی حوزه به آدرس: http://www.hawzah.net/fa/Mostabser/View/5519