الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، مشهورترین، مهم‌ترین و مفصل‌ترین اثر علمى محمدباقر مجلسى (1037-1110 یا 1111ق)، مجموعه‌ای گسترده از احادیث امامیه است و گاه به «دائرة‌المعارف بزرگ احادیث شیعه» لقب گرفته است.
کتاب توسط جمعی از علما به نام‌های هدایت‌الله مسترحمی ، علی‌اکبر غفاری ، محمدباقر بهبودی ، محمدتقی مصباح یزدی ، محمدباقر محمودی ، محمدمهدی خرسان ، عبدالرحیم ربانی شیرازی ، محمدکاظم میاموی، ابراهیم میانجی، یحیی عابدی زنجانی و عبدالزهراء علوی تصحیح و تحقیق شده است.
عزم مؤلف بر نگاشتن این کتاب، از 1070ق، پس از نگارش کتاب فهرس مصنفات الأصحاب جزم شده است و اولین تاریخ ثبت شده در خود کتاب 1072ق، است و سواد‌نامه آن در 1104 یا 1106ق، به پایان رسیده است، هرچند پاک‌نویس کتاب تا پس از فوت مؤلف و توسط شاگردان او همچنان ادامه داشته است.
شروع کار تألیف بحار الأنوار در زمان شاه سلیمان اول صفوی (1077-1105ق) بود و اتمام کار به دوره سلطنت شاه سلطان حسین اول (1105-1135) برمی‌گردد.
آنچه مجلسى به‌عنوان انگیزه شخصى بیان می‌کند، حفظ آثار گذشتگان و جلوگیری از نابودی آنهاست؛ متونى که به‌واسطه غرض‌ورزی فاسدان، بى‌توجهى جاهلان، استیلای سلاطین گمراه و مخالف با اهل‌بیت(ع)، رواج علوم باطل و نیز کم‌اعتنایى به احادیث، در حال از بین رفتن بوده و جامعه آن روز برای هدایت و استفاده، به آنها نیازی مبرم داشته است...