الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم

< الگو:صفحهٔ اصلی
امامت و غیبت از دیدگاه علم کلام

امامت و غيبت از ديدگاه علم كلام، ترجمه‌اى است از كتاب «المقنع في الغيبة» اثر سيد‌ ‎مرتضى علم الهدى (355- 436ق) در اثبات امامت و مسأله غيبت امام مهدى(عج) از راه براهین كلامى شيعه كه به اهتمام واحد تحقيقات مسجد جمكران صورت گرفته است.


اثر به درخواست يكى از وزيران زمان سيد‌ ‎مرتضى(ره) مبنى بر تبيين مفهوم غيبت تدوين شده است و از آن‌جا كه در اوّل كتاب و نيز در بخش‌هاى ديگر آن به آثار «شافي» و «تنزيه الأنبياء» ارجاع داده شده، مى‌توان دريافت اين اثر بعد از آن دو، به رشته تحرير در آمده است.

روش كلى كتاب عقلانى است و مصنّف از منابع شهود ونقل استفاده نكرده است و به‌صورت استدلالى و به‌شيوه متكلمان شيعه، بحث‌هاى خود را مطرح نموده است و ديگر اين‌كه سيد‌ ‎مرتضى(ره) براى اوّلين بار، اين روش كتابت و اسلوب خاص در طرح مسائل و شبهات را به طريقه سؤال و جواب (فان قيل- قلنا) بكار برد و در آن با برهان قوى و منطقى اشكالات مخالفين را جواب داده است.

كتاب سيد‌ ‎مرتضى(ره) نخست در بخش اوّل درباره امامت و عصمت بحث مى‌كند. سپس ديدگاه فرقه‌هایى از قبيل كيسانيّه، ناووسيّه، و واقفيّه درباره مهدى منتظر را بيان مى‌كند، در ادامه سبب غيبت امام مهدى(عج) مى‌آيد و مؤلف معتقد است كه بر ما لازم نيست كه سبب غيبت آن حضرت را به شكل معين و مشخص بيان كنيم، بلكه براى دانستن نيكو بودن غيبت او، همين مقدار كافى است كه بدانيم او معصوم است و كسى است كه هيچ كار ناشايسته‌اى انجام نمى‌دهد. همچنين ايشان سبب مخفى بودن امام زمان(عج) از دشمنان و دوستانش را ذكر و بين اين دو فرق قائل است. و در ادامه به اقامه حدود الهى در زمان غيبت اشاره مى‌شود و بخش دوم كه تكمله‌اى است كه بعد از اتمام المقنع بر آن افزوده شده، در آن از كيفيّت ارتباط امام غايب(ع) با دوستان خود در دوران غيبت و نيز از چگونگى رفتار شیعیان با او، چگونگى آگاهى امام به زمان ظهور و عدم امكان جاى گزينى براى امام بحث نموده است.ادامه ...