هستیشناسی معرفت
هستیشناسی معرفت، از آثار مدرّس، نویسنده و پژوهشگر فعال در عرصه کلام، فلسفه و عرفان، عبدالحسین خسروپناه (متولد 1345ش) و پژوهشگر معاصر، حسن پناهی آزاد است که به وجودشناسی شناخت بهشکل تحلیلی و استدلالی میپردازد و بهخصوص دیدگاه حکیم قرن یازدهم هجری قمری، صدرالمتألهین شیرازی (979-1050ق)، را در این مسأله تبیین میکند.
| هستی شناسی معرفت | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | خسروپناه، عبدالحسین (نويسنده) پناهی آزاد، حسن (نویسنده) |
| ناشر | اميرکبير |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1389ش |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-00-1311-3 |
| موضوع | شناخت (فلسفه اسلامی) - هستی شناسی (فلسفه اسلامی) |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ﻫ5خ5 55 BBR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
هدف و روش
- نویسندگان با اشاره به اهمیت آثار صدرالمتألهین شیرازی، افزودهاند:
- بخشى از آثار و آراء اين حكيم بزرگ، تحقيقات مفصلى است كه ايشان در زمينۀ علم و احكام آن انجام داده است. از نكات و مباحث گستردۀ ايشان در زمينۀمعرفت، چنين به دست مىآيد كه اين عنوان براى ايشان درجۀ اهميت بسيار بالايى داشته و كليد حل بسيارى از مسايل و مشكلات را از اين باب به دست آورده است....
- نوشتار پيشرو، با مدنظر داشتن هدف يادشده، كوشيده است تحليلها و نظريات مختلف صدرالمتألهین شیرازی در زمينۀ معرفت را در سازمانى مستقل و منسجم ترتيب داده و ارائه كند. بنابراين با پيشنهاد ساختار دانش فلسفۀ معرفت، آن را در آثار صدرالمتألهین شیرازی نيز جارى دانسته و به اختصار ارائه كرده است.... اثر حاضر به بخش هستىشناسى معرفت پرداخته و در اثر ديگر با عنوان نظام معرفتشناسى صدرايى، بخش ديگر يعنى معرفتشناسى آمده است. [۱]
ساختار و محتوا
- این اثر از مقدمه و 4 بخش و 10 گفتار به ترتیب ذیل تشکیل شده است:
- مقدمه نویسندگان (انگیزه، هدف و چگونگی نگارش و ساختار کتاب حاضر)
- بخش اول: کلیات (3 گفتار)
- بخش دوم: چیستی و اقسام معرفت (2 گفتار)
- بخش سوم: هویت و ماهیت معرفت (2 گفتار)
- بخش چهارم: ارکان معرفت (3 گفتار).
نمونه مباحث
- میتوان مباحث هستیشناسی معرفت در حکمت صدرالمتألهین شیرازی را به یک اصل جامع بازگرداند و آن این که علم نیز مشمول اصالت وجود است و احکام و ویژگیهای دیگر برآمده از این اصلند. البته بر اهل حکمت معلوم است که اصالت وجود یکی از مباحث مهم و همهگیر حکمت صدرالمتألهین شیرازی است و هیچ اصلی از اصول این حکمت، بدین پایه عمومیت و اهمیت ندارد. [۲]
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه و متن کتاب.