فلاس، عمرو بن علی

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    فلاس، عمرو بن علی
    NUR33750.jpg
    نام کاملابوحفص عمرو بن علی بن بحر بن کنیز صیرفی فلاس
    نام پدرعلی
    ولادتحدود ۱۶۰ق
    محل تولدبصره
    رحلتذوالقعده سال ۲۴۹ق
    مدفنسامرا یا عسکر
    پیشهاز حافظان و راویان حدیث
    اطلاعات علمی
    اساتید
    شاگردان

    عمرو بن علی (160-249ق)، مشهور به فَلّاس (صرّاف)، از حافظان و راویان حدیث اهل‌سنت قرن سوم هجری قمری است که حافظه‌ای قوی داشت و گزارشی روایی - رجالی از وقایع قرن اول و دوم هجری قمری ارائه کرد.

    ولادت

    • ابوحفص عمرو بن علی بن بحر بن کنیز صیرفی فلاس سقّای بصری، حدود ۱۶۰ق، به دنیا آمد.

    منزلت روایی

    • از افرادی چون سفیان بن عیینه، زیاد بن ربیع، یحیی بن سعید قطان و یزید بن زریع حدیث شنید و محدّثانی چون بخاری، عفان بن مسلم، ابوزرعه، ابوداود سجستانی و ابوعیسی ترمذی از وی روایت نقل کرده‌اند. او در بغداد و بصره شاگردان خود را آموزش می‌داد. ابوزرعه می‌گوید: در بصره باحافظه‌تر از علی مدینی، ابن شاذکونی و عمرو بن علی نیافتم. ابوحفص فلاس در سال‌های ۲۱۶، ۲۲۴ و ۲۳۶ق، به اصفهان مسافرت نمود و در آنجا نیز برای دانش‌پژوهان حدیث نقل کرد. نسایی او را حافظ ثقه و صاحب حدیث به حساب آورده است.
    • به ‌گفته زرکلی، در بین برخی از اصحاب حدیث، ابوحفص فلاس بر «ابن المدینی» ترجیح داده می‌شود[۱].

    راوی مهدویت

    • ابوحفص فلاس این حدیث را با چند واسطه از پیامبر اکرم(ص) نقل می‌کند که: «لا تذهب الأيام و الليالي حتى يملك العرب رجل من أهل بيتي، يواطئ اسمه اسمي»[۲]؛ ترجمه: شب و روز به پایان نمی‌رسد تا فردی از اهل ‌بیت من که نامش با من یکی است، بر ملت عرب حکم‌فرمایی کند.

    وفات

    • عمرو بن علی که در دهه نود زندگی‌اش بود و بارها وارد اصفهان شده و در آنجا به حدیث‌گویی پرداخته بود، آخر ذوالقعده سال ۲۴۹ق، در سامرا یا عسکر وفات کرد[۳].

    آثار

    • کتاب‌های ذیل از یادگارهای علمی فَلّاس است:
    1. المسند؛
    2. العلل؛
    3. كتاب التاريخ (در این کتاب دیدگاه «ابوحفص فلاس» درباره حوادث گوناگون تاریخ اسلام از آغاز تا حکومت مأمون عباسی با تأکید بر روش روایی و بیان اسامی راویان اخبار و موالید و وفیات بر اساس گزارش ابوعبدالله محمد بن عبدالسلام خشنی‌ قرطبی بیان شده است)؛
    4. التفسير.

    پانویس

    1. ر.ک: الزركلي، ج۵، ص۸۲
    2. ر.ک: الذهبي، ج۲، ص۵۶
    3. ر.ک: گروهی از پژوهشگران، ج1، ص584

    منابع مقاله

    • گروهی از پژوهشگران، «فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامى» (مقاله «عمرو صیرفی»)، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، قم، 1389ش.
    • الذهبي، شمس‌الدين محمد بن أحمد، «تذكرة الحفاظ»، وضع حواشيه الشيخ زكريا عميرات، دارالكتب العلمية، بیروت، 1428ق.
    • الزركلي، خيرالدين، «الأعلام»، دارالعلم للملايين، 2002م.


    وابسته‌ها