دیوان محمدشیرین مغربی
دیوان محمدشیرین مغربی | |
---|---|
پدیدآوران | شمس مغربی، محمدشیرین بن عزالدین (نویسنده)
لوئیزان، لئونارد (محقق) محقق، مهدی (محقق) |
ناشر | مؤسسه مطالعات اسلامي دانشگاه تهران - دانشگاه مک گيل |
مکان نشر | لندن - انگلیس، تهران - ایران |
سال نشر | 1993م. = 1372ش. |
چاپ | یکم |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | د9 / 5513 PIR |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
برای دیگر کاربردها، دیوان اشعار (ابهام زدایی) را ببینید.
دیوان محمدشیرین مغربی، متنی است انتقادی از دیوان شعر محمد شیرین بن عزالدین شمس مغربی (749-809ق) که شامل غزلیات، ترجیعات، رباعیات و فهلویات وی میباشد.
ازآنجاکه پیش از این، اصل کتاب در قالب نسخه منتشرشده توسط انتشارات «زوار»، با تحقیق ابوطالب میرعابدینی معرفی گردیده[۱]، در این نوشتار، نسخهای که همراه با مقدمه، حواشی و فهرست اصطلاحات عرفانی، توسط انتشارات مؤسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران و به تصحیح و اهتمام دکتر لئونارد لوئیزان، منتشر شده، پرداخته خواهد شد.
این نسخه از کتاب، از راه گزینش قرائتهای درست شعرهای فارسی شیرین مغربی، بر اساس پنج نسخه خطی و یک نسخه متنی که قبلا از دیوان وی به چاپ رسیده، فراهم آمده است که بهمنظور فراگیری تعلیل و دقت بیشتر در تعیین متن اصیل مغربی، اقدامات زیر درباره آن، انجام شده است:
- نخست هر بیت فارسی دیوان، به دقت نوشته شده و سپس اختلاف قرائتهای موجود در نسخههای دیگر، ضبط گردیده است. با این اسلوب، متنی از همه غزلهای مغربی پدید آمده که در آن، برای هر واژه از بیتهای دیوان این شاعر، شش قرائت پیش چشم قرار گرفته است.
- در برخی از غزلها، قرائت قابل فهم و درستی از بعضی ابیات، گاه حتی از یک غزل کامل، میسر نگردیده است. در این موارد، از دو نسخه دیگر متعلق به کتابخانه موزه بریتانیا که متأخرند، کمک گرفته شده و قرائتهای جایگزینی فراهم آمده است. در برخی موارد نیز به منابع دیگری چون «شرح گلشن راز» محمد لاهیجی و «روضات الجنان» حافظ حسین بن کربلایی، مراجعه شده که در آنها، قرائتهای جایگزین قابل استفادهای یافت میگردید.
- پس از آنکه مجموعه کامل و جامعی از همه اختلاف نسخههای تکتک ابیات در سراسر دیوان (اعم از غزل، ترجیعبند و رباعی)، به استناد قدیمیترین نسخهها فراهم آمده، هریک از ابیات فارسی شاعر، برای تقطیع به الفبای لاتین، آوانویسی شده است. همچنین هر سطر از کل دیوان، از نخستین غزل تا واپسین رباعی، به یک شیوه، آوانگاری و به الفبای لاتین، حرفنویسی شده است.
- پس از اقدامات فوق، سرتاسر دیوان، واژهبهواژه و بیتبهبیت، تصحیح شده و بدینسان، معتبرترین بازنویسی ممکن از شعرهای مغربی، پدید آمده است[۲].
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب.
- ویکینور، دیوان کامل شمس مغربی.