إعراب القرآن الكريم و بيان معانيه

    از ویکی‌نور
    (تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
    اعراب القرآن الکریم و بیان معانیه
    إعراب القرآن الكريم و بيان معانيه
    پدیدآورانعثما‌ن‌، محمدحسن‌ (نويسنده) أمین، عبدالله عبدالعزیز (محقق)
    سال نشر1423ق - 1424ق - 1426ق - 2002م - 2003م - 2005م
    چاپ1
    موضوعقرآن -- اعراب - قرآن‌ - صرف‌ و نحو
    زبانعربی
    تعداد جلد2
    کد کنگره
    6الف2ع 82/8 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    إعراب القرآن الكريم و بيان معانيه، اثر محمد حسن عثمان، کتابی است در ذکر اعراب قرآن، یعنی تعیین نقش کلمات و عبارات در آیات قرآن کریم، که با تحقیق عبدالله عبدالعزیز امین، منتشر شده است.

    کتاب با مقدمه نویسنده آغاز گردیده و مطالب در دو جلد، دربردارنده اعراب آیات سوره‌های حمد، بقره، آل عمران و نساء می‌باشد.

    از جمله اموری که باعث اهمیت کتاب شده، آن است که نویسنده در ارائه مطالب و مباحث و بیان اعراب‌ آیات قرآن کریم، سهولت و بساطت را در نظر گرفته و اعراب هر آیه را به‌تفصیل بیان کرده است؛ هرچند، آن مطالب تکراری بوده و پیش از آن، اعراب آن ذکر شده باشد؛ بنابراین در کتاب، احاله به مطالب پیشین، بسیار نادر می‌باشد[۱].

    برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های کتاب را می‌توان در امور زیر خلاصه نمود:

    1. تشریح اصطلاحات نحوی که در خلال مطالب و مباحث وجود داشته است، مانند: ضمیر متصل، ضمیر منفصل، تعلق و...؛
    2. مطالب کتاب با ارائه توضیحاتی پیرامون جملاتی که دارای محلی از اعراب هستند و نیز جملاتی که محلی از اعراب ندارند، شروع شده است؛
    3. نویسنده قبل از بیان اعراب‌ آیات، ذکر نکات توضیحی و تفسیری را لازم دانسته، ولذا به ذکر معانی لغات، اشاره به اسباب نزول و ارائه توضیحات لازم برای هریک از سوره‌ها و آیات آنها، پرداخته است؛
    4. استفاده از منابع و مصادر مفید و آثاری که پیش از این، در اعراب قرآن کریم، نوشته شده و ارجاع و احاله به آنها در صورت نیاز؛
    5. استخراج ادله و شواهد وارد در قواعد نحوی مربوط به اعراب از مظان آنها و تخریج احادیث شریف و تبیین محل شاهد در هر موردی که حدیثی وارد شده است؛
    6. در مواردی که درباره اعراب آیه‌ای، اختلاف نظر وجود داشته، نویسنده به ذکر معروف‌ترین و راجح‌ترین اقوال، بسنده کرده و به موارد اختلافی، نپرداخته است؛
    7. نویسنده به ذکر نکات بلاغی موجود در آیات نپرداخته؛ زیرا معتقد است، این مطالب، در کتاب‌های بلاغی موجود بوده و نیازی به ذکر آنها در خلال بیان اعراب نیست؛ بنابراین، کتاب تنها اختصاص به اعراب داده شده تا آشفتگی مخاطب را باعث نگردد؛
    8. اشاره به قرائات ذکرشده در آیات شریفه در پاورقی‌ها به‌منظور استفاده متخصصین و پژوهشگران از آن[۲].

    پانویس

    1. ر.ک: مقدمه، ج1، ص13
    2. ر.ک: همان

    منابع مقاله

    مقدمه کتاب.


    وابسته‌ها