صفوة الصفا (نسخه خطی)
صفوة الصفا، مهمترین کتاب به فارسی درباره احوال و اقوال شیخ صفیالدین اردبیلی و تبار صفویان، نوشته ابن بزاز در سده هشتم.
ابن بزاز (زنده در 759) صفوة الصفا (یا اسس المواهب السنیة فی مناقب الصفویة) را به سفارش صدرالدین موسی، پسر و جانشین صفیالدین اردبیلی نوشت.
زمان دقیق آغاز تألیف کتاب مشخص نیست. آنچه از متن کتاب به دست میآید این است که مؤلف آن را نیمههای زندگانی صدرالدین آغاز کرده و پس از 759 به پایان رسانده است[۱].
از ویژگیهای ممتاز صفوة الصفا اشاره به مناسبات سیاسی بین صفیالدین و دربار ایلخانی است.
متن صفوة الصفا با عبارات ساده و بیحشو و خالی از صنایع لفظی نگارش یافته است و گاهی نیز با عبارات مزین و مسجع مواجه میشویم که حکایت از قدرت قلم و تفنن ابن بزاز در اسلوبهای گوناگون دارد.[۲]
صفوة الصفا | |
---|---|
پدیدآوران | ابن بزاز، توکل بن اسماعیل (نویسنده) |
ناشر | بی نا |
مکان نشر | بی جا |
چاپ | یکم |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /ص7الف2 / 279/4 BP |